Home
Post Masterpiece
Register
Login
….တသက္စာ….
အပူစံုေလာကၾကီးထဲ
ေျမာက္မ်ားစြာေသာ..၀မ္းနည္းမွုေတြနဲ႕
ျမိဳသိပ္အသက္ဆက္တတ္တဲ့
လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထဲမွာ
ကၽြန္မရဲ႕…အသဲကြဲျခင္းဆိုတာ
တကယ္ေတာ့
အေသးမႊားဆံုး…ဆင္းရဲျခင္းပါ။
သိသိၾကီးနဲ႕မိုက္တဲ့..ကၽြန္မ
ေျဖသိမ့္စရာအေတြး…မရခဲ့ပါဘူး
ေမာင္မရွိရင္ ကၽြန္မ မေနဘူးလို႕
ဘယ္လိုပဲေတာင္းပန္..ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္
ေမာင္ထားခဲ့ေတာ့လည္း…..
ကၽြန္မ …ရွင္သန္ေနရဆဲပါပဲ
မခ်စ္ပါဘူး..ဆိုတဲ့အေကာင္းဆံုး
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ….
ထားေပးခဲ့ပါရက္နဲ႕….
သံေယာဇဥ္ကို….အားကိုးလို႕.
အသြားအျပန္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတာလဲ
ကၽြန္မ…1ေယာက္ထဲရဲ႕အမွားေတြပါ။
မီးထိန္ထိန္လင္းတဲ့..အခန္းထဲရွိလည္း
ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲ..အလင္းငတ္ေနသလို
ခံစားရတိုင္း
ေမာင့္အျပစ္လို႕..မသတ္မွတ္ခဲ့ပါဘူး။
ခံစားခ်က္အစီအရီ နဲ႕ ႏွလံုးသားေသြးေတြ
အံက်လာတိုင္း..ခ်ေရးစရာ..“မွင္”
ကုန္ခမ္းသလို…
ၾကံဳလာရတိုင္း…….
ေမာင့္အျပစ္လို႕…မထင္ခဲ့ပါဘူး။
ေ၀ဒနာေတြနဲ႕ျပည့္က်ပ္လို႕
ဒဏ္ရာေတြနက္နက္လာတိုင္း
မ်က္ရည္မိုးေတြ…သည္းလာတဲ့အခါ
ေမာင့္အျပစ္ေတာ့..မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။
ဘယ္လိုေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္..
ကၽြန္မ နာက်င္ခံစားရသမွ်ေတြက…
ေမာင့္အျပစ္လို႕…မယူဆဘူး…..
ေမာင့္ကို ကၽြန္မ တသက္လံုးအတြက္
ေနာင္တမဲ့စြာခ်စ္ခဲ့တာ။
Comment #3
အရမ္းခံစားေနရတယ္ထင္တယ္…ခံစားခ်က္အလန္းေတြခ်ည္းပဲထြက္လာေနတယ္.
ကဗ်ာေလးကတကယ္ေကာင္းပါတယ္…
By: terry at Jan 31, 2011
Comment #4
ေနာင္တမဲ့စြာ ခ်စ္ခဲ့တာ………
…………………………………………….
By: moehtetaung18 at Jan 31, 2011
Comment #1
အားေပးသြားပါတယ္ မမိုး