ေျဖသိမ္႕ရာမဲ႕  ရင္တစ္ခုလုံးကုိ
ပန္းခင္းေတြ ျဖစ္လာဖုိ႕ ပ်ဳိးေနရင္း
စကၠန္႕ သံေတြ ခရီးလြန္ေနတာကုိ သိလွ်က္နဲ႕
ေယာင္ေငးေငး အသိနဲ႕ ၾကည္႕ၿပီး
စာမပါဘဲ  ဗလာႀကီးကုိ ျဖတ္သန္း
ရင္ဘတ္ထဲ မလန္းပါဘူး…..
ဘ၀အတြက္လဲ ဆန္းမလာခဲ႕ ပါဘူး…..

ေဟာင္းခဲ႕တဲ႕ နာရီအုိအုိ ေတြနဲ႕အတူ
မီးမညွိရေသးတဲ႕ ေဆးေပါ႕လိပ္ အတုိေတြကုိ
လူေခ်တိတ္တဲ႕    ညည္႕နက္နက္ ႀကီးရဲ႕  အလယ္မွာ…..
အေဖာ္မဲ႕ ခံစားမွဳ႕ေတြကုိ တြဲေခၚလုိ႕
စကားလုံးေတြရဲ႕ ဖ်ားေယာင္မွဳ႕ ကုိ
ငါခံရတယ္…….
ေနာက္ေတာ႕……
ႀကိဳသူမဲ႕ မုိးေသာက္အာရုံမွာ
ငါမ်က္ႏွာ သစ္ခဲ႕ရတယ ္ေလ……

ပူလြန္းတဲ႕ ေနကုိလဲ ငါမသိေတာ႕ပါဘူး…….
နင္႕ေနေအာင္ နာေနတဲ႕ ဒီရင္ကုိလဲ ငါမသိေတာ႕ပါဘူး……
အုိ…ၾကယ္ေပ်ာက္တဲ႕ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာေတာင္
ရက္စက္လြန္းတဲ႕ ျခင္တခ်ဳိ႕နဲ႕
မိတ္ဖြဲ႕ရင္း….
ျဖဴေလ်ာ႕ေလ်ာ႕ ဘ၀တစ္ခုကုိ
သကာေရ ေတြေလာင္းခဲ႕ပါတယ္…။                   ။