မေန႕ညက မ်က္လံုး ဖြင့္ျပီး အိပ္ၾကည့္တယ္။

ေျမျပင္မွာ ၾကယ္စင္ေတြ တလက္လက္ ချပီး
ေကာင္းကင္မွာ တသြင္သြင္ စီးေနတဲ့ ျမစ္ျပင္က်ယ္ၾကီး။

တဟီးဟီး ဟီလိုက္တဲ့ ေမာင္ၾကက္ဖရဲ႕ အခါေတာ္ ေပးမႈေၾကာင့္
ညၾကီးသန္းေခါင္မွာ အသင္ ေနမင္းလည္း
အူေၾကာင္ေၾကာင္ ထရပ္လိုက္မိျပီေပါ့။

ေန ထြက္တိုင္းလည္း မိုး မလင္းပါဘူး .. လို႕ ေျပာရင္း
ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းေပၚ ဖိနပ္ျပတ္ တင္ျပီး ျပန္အိပ္သြားေလသူကေတာ့
ငါ .. ငါ မဟုတ္ပါရေစနဲ႕။

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ အတြက္ အျဖဴေရာင္ ေဆး ျခယ္လိုက္
မညီမွ်ျခင္းေတြရဲ႕ သေကၤတ အျဖစ္ အျဖဴေရာင္ ေဆး ျခယ္လိုက္
မြန္းက်ပ္ျခင္းေတြကို ကိုယ္စား ျပဳဖို႕လည္း အျဖဴေရာင္ ေဆးကိုပဲ ထပ္ျခယ္ပစ္လိုက္ပါ
ဒါဆိုရင္ ..
အျဖဴေရာင္ ပိတ္ခ်ပ္ေပၚက ပန္းခ်ီကားဟာ တဖိတ္ဖိတ္ ရွင္းလက္သြားမွာပဲ။

တစ္ေရာင္တည္းလား ? လို႕ အေမး မမ်ားနဲ႕
ဒီ တစ္ေရာင္တည္းေတာင္ ရဲရဲ မဆြဲရဲေသးဘူးကြယ္။

မနက္ျဖန္တိုင္းဟာ ဒီေန႕လိုပဲ ဆိုရင္
သမိုင္းဘာသာ သင္မေနေတာ့ဘူး။

သမိုင္းဟာ မျပီးေသးသလို ဒီေန႕ ၾကံဳေနရတဲ့ ဘ၀ ဆိုတာ
ဘကုန္း နဲ႕ ၀လံုး မဟုတ္မွန္း သိလိုက္ရေတာ့
သက္ျပင္း ခ်ဖို႕ေတာင္ ေမ့ေနခဲ့ျပီေလ။

အဲ့လိုနဲ႕ပဲ
ဗိုက္ ဆာဆာနဲ႕ လမ္း ေလွ်ာက္တတ္လာတယ္
စိတ္ မပါပဲ ညည္းတတ္လာတယ္
မေန႕ညကလည္း
မ်က္လံုး ဖြင့္ျပီး အိပ္ၾကည့္ခဲ့မိတယ္။