အၾကာႀကီးထုိင္ၿပီး

ခဏကေလးဖတ္ရတဲ့

ေမးခြန္းစာရြက္တစ္ရြက္လို

အျဟႏြမ္းေတာက္ေရာင္ေန႔ေတြမွာ

ငါ့ အကိုင္းအခက္ေတြ

ေျခာက္ကပ္ေနရဲ႕။

“သတၱမေျမာက္မ်က္မျမင္”

ငါဟာအခ်စ္ကို

ေခ်ာ့ျမဴပြတ္သပ္ၾကည့္တယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လုိလိုနဲ႔

တစ္ခါတစ္ေလ

ႀကိဳးမိန္႔ခ်စာဆန္ေနတတ္တဲ့အခ်စ္က

ၿမိဳ႕ျပရဲ႕

မီးထိန္တဲ့လမ္းမေတြေပၚမွာ

လူစည္တဲ့ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ

ေႀကြအံဝုိင္းေတြထဲမွာ

ကိန္းဂဏန္းေငြတုိ႔ရဲ႕ရနံ႔စူးစူးေတြဆီမွာသာ

ရႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း

နကန္း တစ္လံုးမွမသိသူ

ငါ့ကိုငါဆူပူႀကိမ္းေမာင္းရင္း

ပြဲခင္းထဲက

တစ္လိမ့္ေကာက္ေကြး

ကိုယ့္ကိုကုိယ္

ျပန္ေခၽြခ်လိုက္တယ္။

ဟင္း………….

မင္းမွာ

ကြဲရဲတဲ့အသည္း

ဘယ္ႏွတြဲေလာက္ပါသလဲလို႔……။