ကို
စကၠန္႔တံေတြ ေရွ႕တိုးတိုင္း….
၂ ေယာက္အတူနီးမယ္႔ရက္ နီးစပ္လာၿပီတဲ႔လား……?
ဒါမွမဟုတ္
ေမ႔ေပ်ာက္သြားမယ္႔ အခ်ိန္ေတြထဲ…..
ကို တျဖည္းျဖည္းတိုး၀င္ေနသားက်သြားတာလား……?

ကို
ေနရာေဒသသစ္က အလြမ္းေတြကို ပိုေစတယ္တဲ႔လား….?
ခုေတာ႔လည္း….
အျမင္ထူးေတြနဲ႔ ကို ေပ်ာ္ျမဴးရင္း….
အေ၀းတစ္ေနရာက ကၽြန္မကို တမ္းတမႈရွိေသးရဲ႕လား….?

ကို
သတိရတိုင္း စာက်က္ပါတဲ႔
ကို ကေတာ႔ လြမ္းမိတဲ႔အခါတိုင္း…..
တျခားသူရဲ႕ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္ၿပီး ေျဖသိမ္႔မႈေတြ ဖန္တီးေနၿပီလား….?

ကို
ေ၀းကြာခ်ိန္အကန္႔အသက္ေတြ လြန္ၿပီးရင္
ျပန္ဆံုခြင္႔ဆိုတာရွိေသးလည္း…..
လက္ေတြ႔အခ်ိန္ေတြထဲ….ကတိေတြကို တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔
ဖလွယ္ေနၿပီလား……?

ကို
မခက္ခဲတဲ႔ ဆက္သြယ္မႈေတြနဲ႔
နွလံုးသားခ်င္းအနီးကပ္ ရင္ခုန္ခြင္႔ေတြရွိေသးလည္း….
အေနေ၀းလို႔ ေသြးေအးျခင္းေတြကို
ရဲရဲ၀င္႔၀င္႔ လက္ကိုင္ျပဳလိုက္ၿပီလား…..?

ကို
ေနာက္ဆံုးေမးခ်င္တာကေလ
ကိုကိုယ္တိုင္
အေနေ၀းျခင္းကို ခံနိုင္ရည္မရွိပါဘဲ
အေနနီးမႈေတြကို သာယာသြားခဲ႔ရင္
ကၽြန္မတို႔ ၂ ေယာက္ၾကားက သစၥာ ဆိုတာကို
ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း….
ဆက္ေစာင္႔ထိန္းဖို႔ လိုအပ္ေတာ႔လို႔လား………..?