ပရုိမီးသယပ္စ္ မေတြ႕ ခဲ႕တဲ႕

အလင္းတစ္မ်ိဳးကို ..

မေမွ်ာ္လင္႕ဘဲ ….

ငါေတြ႕ ရွိခဲ႕ တယ္…အဲဒိ အခ်ိန္ကစလို႕…

ငါတစ္ေယာက္ထဲ ေနတဲ႕အခါ

အလင္းနဲ႕ စကားေၿပာၿဖစ္ပါတယ္..

ဆံုလည္ေ၀ါဟာရ ေတြနဲ႕

က်ရႈံခန္း စတဲ႕ ..

ေခါင္းစီးစာတန္း ေတြ ..ကေတာ႕..

ဥေဏွာက္ က ဆဲလ္ေတြ ကို

တိတ္တဆိတ္ လုပ္ၾကံေနေလရဲ႕…

လူဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလမွာ..

ေမွ်ာ္လင္႕ထားသလို ၿဖစ္မလာခင္

(ၿဖစ္မလာ ေသးခင္)……..

ဒိလိုဘဲ ထိုင္ေနၾကရတာ မဟုတ္လား…

ဒါေပမယ္႕..ငုတ္တုတ္ေမ႕ မေနဖို႕ လိုတယ္..

လဲရင္ ၿပန္ထ ဒါ ဘ၀ ဘဲ….

ေလာကၾကီးက ဘက္မလိုက္တတ္ ဘူး ဆိုရင္..

လူတန္းစား ခြဲ ၿခားမႈေတြကို ..

ငါအေရးမစိုက္ဘူး..

ဒီလိုဘဲေလ..

ဖြံၿဖိ ုးစ စိတ္ရဲ႕ အေၿခအေနဆိုတာ..

အရာရာ ကို ထိသပ္၀င္ေရာက္ၿပီးမွ

လက္ခံတတ္တာမ်ိဳး….