နွစ္ဆယ္႔သုံးနာရီ တစ္ရက္

  နွစ္ဆယ္႔သုံးနာရီ တစ္ရက္တဲ႔
ဂြတ္ေမာနင္းလုိ႔ နွဳတ္ဆက္သြားတဲ႔
ဇင္ေယာ္ေတြရယ္ ကြ်န္ေတာ္ရယ္
အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ႔ ပစိဖိတ္ရယ္
အစည္းအေ၀းတက္ဖုိ႔ အခ်ိန္မက်ေသးတဲ႔
ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္ေစာင္႔နတ္ရယ္ေပါ႔…။

 အားလုံးဟာ ေနသားမက်
တစ္နာရီေစာေနတဲ႔ ေနထြက္ခ်ိန္ကုိ
ကုိလံဘတ္တုန္းကလည္း
ပေယာဂထက္  ပုိေႀကာက္ခဲ႔မွာ ေသခ်ာတယ္…။

 အေတြးေဟာင္းေတြရဲ႔ အခန္းဆက္
အဲံဒီ တစ္နာရီေနာက္က်ေနတဲ႔
တစ္ေဒၚလာနဲ႔ တစ္ေထာင္တန္ အေႀကာင္း အိပ္မက္ကုိ
စားပြဲေပၚက ကြ်န္ေတာ္အမုန္းဆုံးငွက္ဆုိးက 
အခ်ိန္မွန္ပဲ ေလွာင္ေၿပာင္ေအာ္ဟစ္ေနေလရဲ႕…။

 အဆိပ္ေပ်ာ္ စကားလုံးေတြ ေန႔စဥ္္ စားသုံး
ဟုိး. အတိတ္အေမွာင္ေတြဆီကေန
 ရုန္းမထြက္နုိင္ခဲ႔တာ  ..ခုလုိ
လ မထြက္တဲ႔  နွစ္ဆယ္႕သုံးနာရီ တစ္ရက္ထဲမွာပဲေပါ႔…။

 လမ္းေလ်ွာက္္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ေနႀကတဲ႔
ေလညင္းေတြကုိ အတၱေတြ ၿဖန္းပက္
ကြ်န္ေတာ္ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ မြန္းႀကပ္ခဲ႔တဲ႔
ဒီအေရာင္မဲ႔ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
သက္တန္႔ေတြ အရည္ေပ်ာ္ ေႀကကြဲ
ဒုိင္ယာရီထဲက မုိးရာသီေလးလဲ
ဖ်ားနာေနခဲ႔တယ္…။

 မ်က္နွာက်က္မွာ စိတၱဇ ႀကယ္ေရာင္ လင္းလက္လုိ႔
အသစ္စက္စက္ လြဲမွားၿခင္းေတြအတြက္
ကြ်န္ေတာ္ ရင္ဘယ္ဘက္ကလည္း
နာက်င္ခဲ႔ရတာ အခါခါပါပဲ…။

 စိတ္ကူးေတြက အိပ္မက္ၿဖစ္
အေတာ္ႀကာႀကာစြန္႔ပစ္ခံခဲ႔ရတဲ႔
အဖုံးမဲ႔ေဘာပင္ခမွ်ာ မီးခုိးတအူအူနဲ႔
နံပါတ္မမွတ္မိတဲ႔ ေၿခရာတစုံအေႀကာင္း
ပုပ္သုိးသြားတဲ႔ ေန႔ေဟာင္းေတြႀကား
လုိက္ရွာေနတာ ေငးရင္း
သက္ၿပင္းခ်သံေတြ အိပ္မေပ်ာ္နုိင္ခဲ႔တာ
ခုလုိ.. ကုိယ႔္ကုိကိုယ္ ၿပန္ဖတ္မိတဲ႔
နွစ္ဆယ္႔ သုံးနာရီ တစ္ရက္ထဲမွာပဲေပါ႔…။