မိုးျမႇားေတြ …
မိုးျမႇားေတြ …
ရက္ရက္စက္စက္ပဲ ေျမျပင္ေပၚကို သူတို႔ခႏၶာကိုယ္ေတြ
ေဒါင္လိုက္ အလ်ားလိုက္ သြန္ႀကဲခ်ၾက …

ေကာင္းကင္တစ္ေလွ်ာက္ကလည္း ….
အလင္းအိမ္ေတြနဲ႔ ကခုန္ေပ်ာ္ျမဴးလို႔ …. မို႔လို႔ ေမာက္လို႔ …

ေျမျပင္တစ္ေလွ်ာက္လံုးက မိုးရာသီထဲ ၿပိဳလဲကာ …
ခါးသီးတဲ့ ပူေလာင္ျခင္းေတြ
အၿပိဳင္အဆိုင္ အိုမင္းရင့္ေရာ္သြားၾကတာ …
ဘယ္သူသိႏိုင္မလဲ …

ေဩာ္ …
တမ္းျခင္းတစ္စံုနဲ႔ ပ်ိဳးခဲ့တဲ့
တရႈိက္မက္မက္မိုးရာသီအနမ္းေလးတခုေတာ့ ….
အသက္၀င္စျပဳလာပါၿပီ …။ …
(၂)
ေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာနဲ႔ …
ငါ့ရဲ့ ….
ေၾကကြဲျခင္း ရင္ဘတ္တစ္စံု …
ပူေလာင္ျခင္း သက္ျပင္းတစ္အံု …
နာက်င္ျခင္း ၀ိဥာဥ္အစံုတို႔ကို ရိုက္ခြဲခုတ္ခ်သြားေပးၾကပါ …
ေစာင့္ဆိုင္းျခင္း အခါခါ …
ေစာင့္လာခဲ့ရတာ …
(၃)
မိုးတိမ္ေတြကေတာ့ …
ညေတြနဲ႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဖံုးအုပ္ထားၾကေလရဲ့ …
ဟိုး … ျမင္ေနရတဲ့
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းႀကီးရဲ့ ၀င္ရိုးစြန္းအစနဲ႔ အဆံုးတေလွ်ာက္ …
ေျပးလႊားေနတဲ့ ေကာင္းကင္ကမ္းရိုးတန္းႀကီးဟာ ေအာ္ျမည္တာ …
အြား …
ေသြးပ်က္စရာေကာင္းလိုက္တာ …
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ တခ်က္တခ်က္ ထထေအာ္ျမည္ၿပီး ….
ခံစားခ်က္ေတြကို အပူျပင္းဆံုးေတာက္ကၽြမ္းေနတာ …

ေကာင္းကင္ႀကီးရ့ဲ မ်က္ႏွာျပင္တစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ …
အက္ကြဲမႈနဲ႔ တုန္ခါမႈတို႔ ေဆာက္တည္ရာမရ ေျပးၾကလႊားၾက …
(၃)
ငါ့တစ္ေယာက္တည္း …
မူးေ၀ျခင္းေတြထဲမွာ …
ကဗ်ာတပုဒ္၊
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ … တိုနဲ႔
ယစ္မူး…လို႔ပါလ်က္ …နဲ႔ …

ေကာင္းကင္ရဲ့ တဟုန္ထိုးမိုးစက္ေလးေတြဆီက
အေငြ႔အသက္ေတြ …

ခ်မ္းေအးေအးေလးနဲ႔ …
အဲဒီည အိပ္မက္ေတြထဲ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္ …
(၄)
ရႈိက္ပါတငင္ မိုးႀကီးရွင္ …