“သတိရတိုင္း ငါျပန္တဲ့ ျမိဳ႕”

ညနက္ထဲ
ပိတ္ဆို႕ လဲေလ်ာင္းေနတတ္တဲ့ ျမိဳ႕
ၾကယ္ေတြ ၾကယ္ေတြ ဆိုတာ
ခိုးခိုးေရြယူရတယ္။

ငါ့စိတ္အား ကင္ဆာျမစ္လို ကုပ္တြယ္လို႕
ေ၀းေ၀းေရာက္ေနလည္း လက္ေလွ်ာ့မသြားဘူးကြယ့္
ခိုးထားတဲ့ၾကယ္နဲ႕ ေၾကြက် ျပန္ခဲ့မယ္။

အေမ စိုက္တဲ့ နႏြင္းပင္ေတြ
အေဖ့ေခါင္မိုးနဲ႕မလြတ္တဲ့ ငါ့အိပ္မက္ေတြ
ဘယ္ေတာ့ မိသားစုေလး ေပ်ာ္ရႊင္လာမလဲဆိုတဲ့
အရြက္အခက္ေတြ
ဖားဖားေ၀ေနရာ။

တစ္ေန႕ေတာ့ သားအၾကီးေကာင္ထြက္သြားတာ
သူျပန္လာရဲ႕လား အေမ
သူရခဲ့တာ နာက်င္မႈေတြပါတဲ့
သူ႕အခ်စ္ေရးကလည္း ပြန္းပဲ့လို႕ပါ
သားအၾကီးဆံုးဟာ အမွားအၾကီးဆံုးလား။

အခု သူျပန္လာတယ္.. ၾကိဳပါအေမ။

အၾကီးေကာင္ဟာ တုန္ေနတဲ့လက္နဲ႕
search box ထဲ ျမိဳ႕နာမည္ကို ရိုက္ထည့္တယ္။

ေဟာ… စခရင္ေပၚမွာ
ေတာေတာင္ေတြ ကြင္းျပင္က်ယ္က်ယ္ေတြ ေနၾကာခင္းေတြ
အိမ္ေခါင္မိုးေတြ ေျမလမ္းဖံုဖံုေတြ ေခ်ာင္းေကာက္ေကာက္ေတြ
တျဖည္းျဖည္း zoom ခ်ဲ႕ျပီး သားျပန္လာေနတယ္
ျဖဴစင္တဲ့ငယ္ဘ၀ေတြ အေမ့ေငါက္သံေတြရိွတဲ့ဆီ
သားျပန္လာေနတယ္ သားတကယ္ျပန္လာေနတယ္။

ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထိုးသံေတြ စက္ဘီးတေခ်ာက္ေခ်ာက္နင္းသံေတြ
တစ္ေယာက္လိုေသးလို႕မစားဘဲေစာင့္ေနတဲ့ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းေတြ
ရိုးသားတဲ့အေမ့အိမ္အမိုးေအာက္က ရိုးသားတဲ့စာေအာ္က်က္သံေတြ
အိမ္ျခံထဲေျမၾကီးတူးဆြေနပံု တြင္းေရေအးေအးငင္ခ်ိဳးေနပံုေတြ
အေမ့မုန္ညင္းဟင္းခ်ိဳနဲ႕ ၾကီးထြားခဲ့တဲ့ သားတို႕ေမာင္နွမေတြ
တိမ္ထူထူျမိဳ႕ေလးေအာက္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထူထူေတြ
အိမ္ေနာက္ေဖးက ေနာက္ထပ္ျပန္ေပါက္မလာေတာ့တဲ့
အေဖခုတ္ပစ္ခဲ့တဲ့ အုန္းပင္ေတြ။

ၾကိဳပါအေမ…..
အိမ္လည္လြန္လို႕ သား တုတ္ေကာက္ျပီးျပန္ခဲ့တယ္။

ပိုင္မင္းေဆြ

3:22 PM.
14 April 2010

*သတိရတိုင္း ငါျပန္တဲ့ျမိဳ႕*