ေဆာင္းဦးရာသီပါ
ေၿမာက္ေလၿပာၿပာေတြတည္ၿငိမ္စီးေမ်ာ
ငါခ်စ္ေသာ လယ္ခင္းကေလးမွာ အဝါေရာင္ေတြေဝၿပီ။

သူ႔အတြက္ ..ေက်ာက္ေၿမကိုငါထြန္ယက္ခဲ့ရ
သူ႔အတြက္ .. မိုးစက္ကိုငါေပါက္ခြဲခဲ့ရ
အခုေတာ့..
ငါခ်စ္ေသာ လယ္ခင္းကေလးမွာ အဝါေရာင္ေတြေဝၿပီ။

ၿမတ္ႏိုးခြင့္ ကို လိမ္က်စ္ထုတ္ပိုးရင္း
ဘယ္သူမွမခိုးေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့ညမ်ားမွာ
ငါဟာ..
တေမွ်ာ္တေခၚ အလင္းဝိုးဝါး။

ေရတြင္းကေလးလို
ကိုယ့္ရင္ထဲက ေရစင္ေတြကို
အသံမထြက္ေအာင္ေတာင့္ရပ္ထားရတဲ့
၁၉၉၅..
ငါဟာ ရွက္တတ္တဲ့လယ္သမားၾကီးပဲေပါ့။ ။

တာရာမင္းေဝ

Credit Goes to: http://manorhary-poemsilove.blogspot.com/2009/09/blog-post.html