စိတ္ေတြတအားပူက်စ္ေနတယ္
ကုလို႕မရတဲ႕ အဖ်ားမွာ
သူ႕မ်က္လံုးေလးေတြက သိပ္လွတာပဲ
ေနရာအႏွံ႕အျပား မိုးထစ္ခ်ဳန္းရြာတယ္
ေန၀င္ခ်ိန္လက္ကြက္နဲ႕ သီခ်င္းရယ္
ကၽြန္ေတာ္ရလိုက္တဲ႕ ဆည္းဆာရိပ္ ညေနရယ္
ေကာင္းကင္မွာနတ္ျပည္ဆိုတာမရွိဘူးထင္ပါ႕
သူ႕ဆီမွာေတာ႕ အကုန္လံုးကိုရတယ္
အစြဲအလမ္းက ၀ါက်င္ေနတဲ႕ အလင္းေလးတစ္စက္
အခန္းထဲမွာ ေဆြးျပာေနတယ္
ဘယ္ေဆးေသာက္ေသာက္
မေပ်ာက္တဲ႕ အိပ္မက္ဆိုးဟာ ကၽြန္ေတာ္ပဲ
သူကေတာ႕
ေနေရာင္ျခည္လို က်ယ္ျပန္လို႕
ဒီလိုနဲ႕ ထြက္ခြာသြားတာ
ဘယ္ေတာ႕မွ ျပန္ေရာက္မလာခဲ႕
ကၽြန္ေတာ္က
တိတ္ဆိတ္တဲ႕ သစ္ရြက္ကေလးလို
နီျမန္းေဆြးျမလို႕
အရင္ဘ၀က ဒုကၡိတပန္းခ်ီဆရာ
ေသရာကျပန္ရွင္မလာခဲ႕…။