စံပယ္ပြင့္ေတြ ျဖန္႔ၾကဲထားတဲ့ ေျမသားအဝါမွာ
အမုန္းေတြနဲ႔ နက္ျပာ ျပာသူ ညကေလးေရ
ငါ့မွာ မင္းစရိုက္ေလးကိုလည္း ခ်စ္ေနရ
ငါ့မီးခိုးေငြ႕ေတြကို တစ္ပြင့္ၿပီးတစ္ပြင့္ ပန္ၿပီး
အခုေတာ့ ငါ့ကို စက္ဆုပ္သတဲ့
အိပ္မက္ေတြ ေဆာင္းမဝင္ေသးခင္
ငါ့ကိုယ္ငါ ႏွင္းေတြလို သည္းေတာ့
ရထားသံလမ္းေပၚက
အညြန္႔တလူလူျဖာက်ေနတဲ့ မီးေရာင္ေတြလည္း
စိတ္ပ်က္သြားၾကတယ္
အခ်စ္ရယ္
မင္းက အိမ္ကိုျပန္တဲ့လမ္းျဖစ္ၿပီး
ငါက မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ က်ည္ဆန္ေတြေလ
လယ္ကြင္းထဲမွာ ညြတ္က်ေနတာ
ငါ့ဆီေရာက္လာတဲ့ ေနာင္တ ေတြေပါ့
အခ်ိန္လြန္မွ ေကြ႕ေကာက္ခ်င္ေနတဲ့ လမ္းငယ္ေလးလို
ငါမွားခဲ့တာ ငါဝန္ခံပါတယ္ သဲသီရိ