အသားျဖဴျဖဴ အရပ္ျမင့္ျမင့္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ကြ်န္မဆီ လမ္းေလွ်ာက္လာတာၾကည့္ရင္း
ႏွလံုးခုန္သံေတြ ဝုန္းဒိုင္းၾကဲလို့
လက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လာတဲ႔ အထိ
ကြ်န္မ ခံစားရဖူးတယ္
ပထမဆံုးေတြ႔စဥ္ကေပါ့….

သူ့ခါးေလးဖက္လို့
ဆိုင္ကယ္အတူတူစီးရင္း
ျမိဳ႔အႏွံ႔ေလွ်ာက္လည္စဥ္
သူ့မ်က္ႏွာတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္လို့
အခ်ိန္ေတြလည္းေမ့ခဲ႔ဖူးတယ္
ခ်ိန္းေတြ႔စဥ္အခါကေပါ့…

သူဆိုျပတဲ႔သံစဥ္ေလးေတြနဲ႔
တိုင္းရင္းသားသံ ဝဲဝဲေလးက
ကြ်န္မအတြက္ အိပ္ယာဝင္ေတးျဖစ္ေစခဲ႔တယ္
ေဝးေနစဥ္အခ်ိန္ကေပါ့…

ခုေတာ့လည္း
အမွတ္တရေတြျပည့္ႏွက္ေနတဲ႔
အတူတူသြားဖူးတဲ႔ေနရာေတြမွာ
ကြ်န္မေဘးက လြပ္ေနတဲ႔ကြက္လပ္ေလးေငးရင္း
ေပ်ာ္ျမဴးေနတဲ႔ စံုတြဲေလးေတြၾကား
မ်က္ရည္ေတြ ခိုးခိုးသုတ္လို့
မလြမ္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာ
ပင္ပန္းလွျပီေမာင္ရာ
အျမဲတမ္း ထာဝရအတြက္မဟုတ္ခဲ႔ပဲ
ဘာလို့မ်ား ခ်စ္တယ္လို့ေျပာခဲ႔ရတာလဲကြာ…