♣♣♣ ကဗ်ာ ႏွင္ ့ ပုန္ကန္ခြင့္ျပဳပါ ♣♣♣

မ်က္၀ါး ထင္ထင္ပါပဲ….

က်က်ခ်င္းပဲ ရနံ႔ ေတြ ထထပ်ံသြား တယ္
တစ္စိမ့္စိမ္ ့ ေအးလို ့…..
ကိုယ္႔ရွင္သန္မႈ လြတ္ေျမာက္ရာ စိမ္႔စမ္းေတြဆီ
ကဗ်ာလို႔ ပီပီသသ ေအာ္ဆုိဖုိ႔
တေရြ႕ေရြ႕ ငါေလွ်ာက္တဲ ့ ခရီး
အခ်ိန္အခါမဟုတ္ ထထၾကမ္း
ညီေစ မွ်ေစ သူ႔ဘက္ ကိုယ္႔ဘက္
ရဲရင္႔မႈ က ကမ ၻာ ကို က်ယ္ျပန္ ့ေစ…။

ျမင္ မိတာ …..

ေခတ္မ်က္နွာစာက ဆင္ဆာမဲ့လူမႈေရး ျပသနာေတြၾကား
တစ္ေယာက္အသံကိုတစ္ေယာက္ နားမလည္ေသးဘူး
ျဖန့္ကားၿပီး ေရာက္လာခဲ့သူေတြေရ
ေဖာက္ထြင္းၿပီးလည္း ထြက္မလာခဲ့သူေတြေရ
ဘယ့္ႏွယ္လဲ…ဘယ္ ့ႏွယ္ လည္း
အရသာမရွိဘူး အရသာမရွိဘူးနဲ႔
မင္းကိုယ္တိုင္ေကာ အရသာရွိရဲ့လား….။

ျမင္ ပါေစ….

ရန္သူနဲ႔မိတ္ေဆြ မခဲြျခားနုိင္ဘဲနဲ ့
ေတာ္လွန္ေရးလုပ္လို ့မရဘူးဆိုရင္
သစ္ရြက္ေတြေၾကြၿပီးသြားတဲ့အခါ
တိမ္တိုက္ေတြ အသစ္လဲျပီး တဲ့ အခါ
ငါတို ့အတၱေတြ ခရီးဆံုးသြား တဲ့အခါ
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ျမွားဟာ ဗဟိုခ်က္ ထိမွာပဲ
ဘာပဲေျပာေျပာ….
ကိုယ္တို႔နဲ့ ကမၻာၾကီးရဲ့ဆက္ဆံေရးက
အေကာင္းဆံုး အေနအထားမွာ ရွိေန ဦးမွာပါ ။

ေန၀န္းခန္ ့