အမွတ္တရ အလြမ္း

ေက်ာင္းသားဘ၀
လြယ္အိတ္ေလးေတြ ေဘးတိုက္လြယ္ရင္း
သူသူကိုယ္ကိုယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ဖူးတယ္
ဘာကိုမွ နားမလည္ေသးတဲ့ အရြယ္မို႕
အိပ္တန္းက ႏိုးလာတဲ့ ငွက္ကေလးေတြလို
အားမာန္ အျပည့္နဲ႕ ေလကိုဆန္ၿပီး
ေကာင္းကင္ႀကီးကို ထုိးေဖာက္ခ်င္ခဲ့တယ္။

ယံုၾကည္ခ်က္ကိုယ္စီနဲ႔
အၿပံဳးမပ်က္ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရတဲ့
Happy Ending ေန႔ရက္မ်ား
ျပကၡဒိန္ေတြေပၚ ေၾကြက်လာတဲ့
အခ်ိန္မွန္ နာရီေတြကို တုိက္စားရင္း
တိမ္ေတြေပၚ ၀ဲပ်ံလို႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အခက္အလက္ ေ၀ခဲ့တယ္။

ေက်ာမခိုင္းၾကေပမယ့္
စနစ္တက် လြဲေခ်ာ္လာခဲ့ၾကတဲ့အခါ
ထုဆစ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရက္စြဲေတြအတြက္
အမွတ္တရေတြ တနင့္တပိုး
သတိရျခင္း အသေခ်ၤကို ပိုင္ဆုိင္လာတဲ့အခါ
ရင္ခြင္ေတြ နီးေနသမွ် လြမ္းေနရံုပဲေပါ့။

အေ၀းဆီက
လြင့္ပ်ံလာတဲ့ ေအာက္ေမ့ျခင္းမ်ား
သတိရျခင္းလား တမ္းတျခင္းမ်ား ေ၀ခြဲရင္း
ဘယ္ေတာ့လဲ ဘယ္ေန႔လဲ ဘယ္လို ျဖစ္လာၾကမွာလဲ
…………….
အရာရာကို ေမွ်ာ္ေတြးရင္း
ျပန္ဆံုမယ္ တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့။

ေကာင္းကင္ႀကီးက သူ႔ရင္ခြင္မွာ သူငိုေနတယ္
အလြမ္းေတြက ရင္ခြင္ထဲ ၿပိဳေနတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေလျပည္ေလးေတြနဲ႔အတူ ေတးဆိုရင္း
ေတာင္ပံေတြ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ရင္း (ေနာင္တ မရစတမ္း)
ငါတို႔ေတြ အတိတ္ကို ေက်ာခုိင္းခဲ့ရတယ္။

( ဗန္းေမာ္ TU မွ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးသို႔……………)

(ဂၽြန္မိုးအိမ္)