ငါ ဟာ အသံမဲ့ေနတယ္

ဘာသာေဗဒ တစ္ခုအရေျပာရင္

ဒါဟာ ဆြံ႔ အ ျခင္းပဲ

ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ေမးလိုက္မိတိုင္း

ေအာက္ႏွဳတ္ခမ္းကို တစ္ခုခုက ဖိအားေပးထားသလို

အလံုပိတ္ အခန္းငယ္ထဲက

သိုးမဲ တစ္ေကာင္ရဲ႔ အထးီက်န္မွဳနဲ႔

ငါ ့မ်က္ဝန္းေတြကို စိုစြတ္ေနခဲ့တယ္

ေသခ်ာတာ တစ္ခုက

နာရီလက္တံေတြ ေနာက္ျပန္မလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

တစ္စံုတစ္ခုကို ေမ်ွာ္လင့္ရင္း ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ခဲ့တာ

တပ္မက္ျခင္းေနာက္ တေကာက္ေကာက္ပဲ

ငါအခု ဆို လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့ျပီ

မုဆိုးတစ္ေယာက္မွာလည္း  ေတာေမွာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ရာဇဝင္ဆိုတာရွိတယ္

ျခေသၤ့တစ္ေကာင္လို ရဲရင့္ျပတ္သားခ်င္ေပမယ့္

သိုးငယ္ တစ္ေကာင္လို အသည္းငယ္ျပလိုက္တယ္

ဝံပုေလြ အကိုက္ခံရဖူးေသာ အမာရြတ္ ရွိတာကိုသိပါ

တကယ္ေတာ့ အတိတ္ဆိုတာ

ပစၥဳပၸန္ ရဲ႔ ေနာက္ၾကည့္မွန္တစ္ခ်ပ္ပါပဲ။

ျပကၡဒိန္ေပၚက ရက္စြဲမ်ားအတိုင္း လိုက္၍

မ်က္ႏွာသစ္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့ ပ်က္ကြက္ခဲ့ဖူးသည္

ထို႔ေၾကာင့္ ျပကၡဒိန္က ငါ့အား မွင္နီတား၍ထုပ္ပယ္ခဲ့ျပီ

ရက္စြဲ မဲ့သူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔

နင္ရွိခဲ့ဖူးေသာ သကၠရာဇ္ မ်ားတြင္သာ ဆက္၍က်င္လည္မည္။

(21.3.2010) ႏွင့္ (23.3.2010) ၾကားမွာ

ငါ့ကိုယ္ငါ ေက်ာက္ ခ်ထားတယ္

အေပ်ာ္ဆံုးေန႔ဟာ မေန႔က ျဖစ္ျပီး

ဝမ္းအနည္းဆံုးေန႔ဟာ မနက္ျဖန္ ျဖစ္တယ္

ေတာျပဳန္းသြားခဲ့ျခင္းမဟုတ္ပါဘူး

စိမ္းလန္းျပီး အရိပ္ရႏိုင္မယ့္ သစ္ေတာတစ္ခုကို မဖန္ဆင္းႏိုင္ခဲ့ျခင္းသာ

ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထပ္ မသစ္ဖို႔အတြက္

၂၀၁၀ မွာပဲ ငါေနျဖစ္တယ္။

ႏွင္းဆီကဲ့သို ဆူးရွိသည္

ခူး၏

စူး၏

အာဒံလို ပန္းသီးတစ္လံုးရဲ႔နိယာမကို မရွင္းျပႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္

ဧဝလို မဟုတ္ခဲ့တာ နင္မွန္တယ္

တစ္ခါတစ္ခါ ႏွဳတ္ပိတ္ တိတ္ဆိတ္ေနျခင္းဟာလည္း

သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို

တဖက္လွည့္ နဲ႔ ေဖာ္ျပျခင္းပါပဲ

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးမွာ

ပန္းမဖူးတဲ့ ဥယ်ာဥ္ကို ငါပိုင္တယ္။

နင့္အေၾကာင္းေတြ ပဲ့တင္ေနတဲ့ငါ့ေကာင္းကင္

တိမ္ေတြ ကြယ္သြားရင္ေကာင္းမယ္

တခ်ိန္က ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီအထိ

စိမ့္ဝင္စူးရွ ေအာင္ သည္းခဲ့ဖူးတဲ့ နင့္မ်က္ရည္စက္ေတြေၾကာင့္

ငါ့ ပခံုးတစ္ဖက္မွာ အခုခ်ိန္အထိ စိုစြတ္ေနတယ္

ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မေႏြးႏိုင္ေတာ့တဲ့ သီအိုရီကိုပိုက္လ်က္

အီေကြတာေပၚ ယပ္ခတ္ရင္းလမ္းေလ်ာက္ထြက္မိသည္

အတိတ္သည္ နက္သည္ထက္ နက္ရန္သာျဖစ္ျပီး

အဆံုးသတ္သည္ ငါ့အခန္းမ်က္ႏွာက်က္ေပၚက

ဓားေထာက္ ေဖာက္ထုတ္ခဲ့ေသာ ေသြးစက္မ်ား

ေအးခဲ့မည့္ အခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္။

ေလာင္းရိပ္ပိေနတဲ့ အပင္ငယ္လို

မွီရာ အလင္းနဲ႔ ျခစ္ကုတ္ ရွင္သန္ေနရျပီ

ျဖစ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ (ေဇာ္သက္ဦး) ဆိုတဲ့ အမည္နာမတစ္ခုအား

ေလာက ၾကီးထဲကေန အျပီးႏွဳတ္ထြက္သြားခ်င္ပါရဲ႔

ဘဝ ဆိုတာ ညတိုင္း အေဖာ္ျပဳေနက် ေကာ္ဖီေတြလို ခါးသက္သက္သာ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္

ေကာ္ဖီေတြကို လည္း ဆက္မေသာက္ေတာ့ဘူး

အထီးက်န္ ညေတြကိုလည္း သပိတ္ မေမွာက္ေတာ့ဘူး

ကိုယ့္ေသြး ကိုယ္ျပန္ေဖာက္ျပီး

ငါ့ဘယ္ေလာက္ရူးသြပ္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း

နင့္ကို သက္ေသျပမယ္။

ငါ့အတြက္ ေန႔သည္ ည ျဖစ္သည္

ည သည္ ဒုတိယ ည ျဖစ္သည္

ပကတိ ေမွာင္သည္

အလံုပိတ္ အခန္းအတြင္းက အလင္းအား စစ္ခင္းေသာ

ေလွနံဓါးထစ္၏ ပံုေသနည္း အရျဖစ္သည္

တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္  တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္

နင့္ကိုမွတ္၍ ဒိုင္ယာယီအား အသက္သြင္းလိုက္မိသည္

ငါ့ေက်ာက္စာတြင္ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ လွပသြားသည္။

ငါဆုေတာင္း ေပးလိုက္ပါတယ္ ဗီးနပ္စ္ေရ

နင့္အတြက္ ဓာတ္ၾကီးေလးပါးစလံုး အခ်ိဳးက်ပါေစ

ငါကေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ လမ္းမွားဝင္ေရာက္လာမယ့္

နင့္ရဲ႔တံခါးေခါက္သံကို နားစြင့္ရင္း

ပစၥဳပၸန္ရဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ကို ခရီးဆက္

“အတိတ္” ဆိုတဲ့ အရပ္မွာ ရွင္သန္ေနပါရေစေတာ့။။    ။။

ေဇာ္သက္ဦး

7:35 PM

(4.6.2013)။