ကဗ်ာ..
ဒီကဗ်ာက
ငါ့ရဲ့ နံရိုးတစ္ေခ်ာင္း ကို
ထုတ္ယူသြားတယ္…

အာဒံ က မေပးလိုက္မိတဲ့..
ပန္သီးတစ္လံုးလို…
ဧ၀ လည္း ဘယ္စီေနမွန္း မသိသလို..
ဗီးနပ္စ္က ငိုးျခင္းခ်တယ္…
ပပ၀တီက…ရင္ကြဲနာ က်သတဲ့..

အတူတူပါဘဲ..
မည္သူေစာင့္ သည္
မေစာင့္ သည္ ကိုအသာထား…
တားသူ ရွိရွိ…မရွိရွိ ကေနာက္…
သူ႔အလိုလို ျဖစ္တည္မႈမွာ…
ဒူးေထာက္ျပီးရင္ဖြင့္ခဲ့
ဒႆဂီရိေတာင္ ႏွစ္သိမ့္သြားတယ္ … ။

အေမွာင္ေတြ ဖံုး ေနတဲ့
ငါရဲ့ ၀ဲဘက္ရင္အံု ထဲက..ေသြးေတြ..
ေျပာင္းျပန္ စီးး ဆင္း ရင္း…

လမ္းၾကံဳရင္…
အဂၤုလိမာလ ကို…
ေျပာလိုက္ၾကပါဗ်ာ..
ကၽြန္ေတာ့္မွာ လက္ညိွဳးတစ္ေခ်ာင္း
က်န္ေသးတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း

( ေမာင္ အတီး )