က်ေနာ့ရဲ့
မစံပယ္…

ရင္ခုန္သံေတြက ကမၻတစ္ရပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္
ခင္ဗ်ားနဲ႕က်ေနာ့ၾကား
ရင္ၾကားေစ့မယ့္သူ
ဘယ္သူလဲ…

အျဖဴအစိမ္းေခတ္ကတည္းက
ညည္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေခၚသံသီခ်င္းမွာ
နာရီေတြ လွလွပပတပ္
ဆယ္ႏွစ္ကို လတိုးနဲ႕တက္ခဲ့ျပီးျပီ…

က်ေနာ့ရဲ့
မစံပယ္…

က်ေနာ့ဘ၀က မခ်ိဳဘူး
ေစ်းပိုရခ်င္တဲ့ အခ်စ္မ်ိဳး အတြက္
က်ေနာ္အိပ္ေရးမပ်က္တတ္ဘူး
မစံပယ္  တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္
တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႕ေတာ့ သင္ရအံုးမယ္…

မ်က္လႊာခ် တစ္ခန္းရပ္လိုက္မလား
လူေတြထဲ ကံစမ္းမဲ ရွာမလား
က်ေနာ္တို႕ၾကား 
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြျခားေနခဲ့
ပန္းေတြကေတာ့ ဆက္ပြင့္ေနအံုးမယ္ မစံပယ္…

ဘယ္ညာမကြဲခင္
ေနစဲခ်င္စဲမယ္ မစံပယ္
ညေနက အလုပ္ဆင္းခ်ိန္မွန္ေနအံုးမွာပဲ
က်ေနာ္တို႕ ျဖတ္ကူးခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ရမလဲ
ခုထိ က်ေနာ့္ မွတ္စုမွာ
သုညကို တိုးတက္မႈရွာေနရတုန္းပါ မစံပယ္..

တစ္ခုခုေတာ့ လိုျပီ မစံပယ္
ခြဲျဖတ္ထြက္ဖို႕ အေတာင္ေတြတပ္ၾကမလား
ဆန္႕က်င္ဘက္အရပ္ေတြဆီ ေလွ်ာက္ၾကမလား
ဆိုခ်င္တာက နံရံေတြပါးပါးလာၾကျပီ မစံပယ္….
(အဲဒါ ခင္ဗ်ားသိဖို႕လိုအပ္တယ္)