ဦးေဏွာက္ တစ္ခု၊ ေခါင္းတစ္လံုး
ပုခံုးနွစ္ဘက္၊ နွလံုးသား တစ္ဖက္ နဲ႕
အသြင္အျပင္ တိုင္း ဟာ လူ ့ ပံုမွန္ အေနအထား …။

(တစ္)

ေျခနင္းဘက္ မွာ အိပ္ဖန္မ်ား ေတာ့
အျခားထက္ ပို   သာလို ့၊ မာ လို႔
ေၾကာ ခ်င္ စိတ္ က ေသြးသားအျဖစ္ စီးဆင္းလည္ပတ္ …။

လွံစိုက္ရာ ဌာေန ေရွ႕ေမွာက္
ဦးက်ိဳး ကာ ဆိုက္ေရာက္၊
ေျပး  ေျပး ႏွိမ့္ ေပးခဲ့ရတဲ့ ဘဝမို ့ …
အလွ ထက္ မာန သာ အေရာင္လက္
မ်က္စိတစ္လံုး ဆံုး ရင္
တစ္သံသရာလံုးစာ ေျခြမႊ ဖ်က္ဆီး ပစ္လိုက္ရမွ
ေၾကေအးေပးႏိုင္တဲ့ တရား ၊
လက္ကိုင္ထား သံုးစြဲခဲ့သူ

မုဒိတာပြားျခင္း အသိ
မ်က္ဝန္းအၾကည့္တိုင္းမွာ ကန္းေနခဲ့တယ္ …။

(ႏွစ္)

အသက္အရြယ္ နဲ႔ အထြာ မမွ်  
ထမ္းပိုး၊ ပိတ္ေလွာင္ တည္ေဆာက္ခဲ့ရေသာ
နာက်င္ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ေဝဒနာတံတုိင္း ကို
ဒိုင္း သဖြယ္ ကာဆီး၊
ခံစားခ်က္မ်ား ၿမိဳသိပ္ စေတး – ဓားတစ္လက္ အျဖစ္
အခၽြန္ထက္ဆံုး ေသြး
ကိုးကြယ္ ယံုမွတ္ _ ရင္ ၀ယ္ ပိုက္
အိပ္စက္တိုင္းမွာ အိပ္မက္လွိုင္း ကို လည္း
ကန္႔သတ္ ၿဖိဳဖ်က္ ထားခဲ့တယ္ …။

ေတြ႕ႀကံဳ / ဆံုရ
တိုက္ပြဲ မွန္သမွ်
အႏိုင္/ အရံႈး  ခြဲျခား၊
ဆင္ျခင္ ပိုင္းျဖတ္
ေရြးခ်ယ္ဖို႔ရာ  လမ္း _ အခင္းအက်င္း မဲ့ ခဲ့ရသူမို႔ လည္း

မျငင္း စတမ္း

မေရွာင္ စတမ္း

လက္မရြံ စတမ္း

လက္မတြန္ ့ စတမ္း

တစ္ဦးသေဘာတူ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ    ေဖာက္
ရဲရဲေတာက္ … ထူးခၽြန္ _  ၿပီးေျမာက္ ေအာင္ လွမ္းေလ်ာက္ခဲ့တယ္ …။

ေရဆန္လမ္း ဟာ အမိႈက္သရိုက္ တို႔ႏွင့္  ျပည့္နွက္
မိုက္မွန္း မသိ၊ ဒိုက္မွန္း မသိ
တစိုက္မတ္မတ္ ဦးတည္ ေရွ ့ဆက္ ခဲ့တယ္ …။

ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ျခင္း _ စကားလံုး ေပါင္းတတ္ရံုသက္သက္ ထက္
ပို ထိေတြ ့ ဆက္ဆံ ခြင့္ မရခဲ့ဘူး …။

(သံုး)

မာေၾကာ၊ ရက္စက္၊ တယူသန္ျခင္းေတြ ႏွစ္ခ်ိဳ႕
အမွန္တရား မၾကည့္၊ အမွန္/ အမွား မသိ
လက္ဖမိုး မရွိ၊ လက္ဖဝါး မရွိ
ဒဏ္ရာ အနာတရမ်ားကိုသာ ေပြ႕ခ်ီ ပိုက္ေထြး _ အတံု႔အလွည့္ / ကလဲ့စား ရဲ႕
အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုျပသ ေပးမယ့္
အရပ္ေဒသတိုင္း ကို ပစ္မွတ္ထား
သိမ္းပိုက္ ျခယ္လွယ္ ေရး
အထူး ႀကိဳးပမ္း ေန ဆဲ …။

(ႀကံဳ/ ဆံု ခြင့္ရ
တိုက္ပြဲ ေခၚသံမ်ား ၾကား
စာနာျခင္း ေဝးကြာ စစ္ေသြးၾကြ
တိုက္ခိုက္ အႏိုင္ယူခဲ့သူ …။

ဘဝ အစိတ္အပိုင္း သံုးပံု တစ္ပံု လြန္ခ်ိန္ထိ
ခ်စ္ျခင္း စကားလည္း နားမလည္တတ္ခဲ့ဘူး)

(ေလး)

ေတာင္ေရာက္/ ေျမာက္ေရာက္ ေျခလွမ္းေတြ တုံ႕ဆိုင္း
သူမ လက္ျပေနဟန္ မွာ
ေအာင္ႏိုင္သူ စစ္သူၾကီးတေယာက္လို
မာန္တက္ မွင္သက္ေနမိ …။

ရြာေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတြ / နယ္ေတြ၊ ေျမေတြ
ခ်ီတက္၊ သိမ္းပိုက္လို စိတ္ မရွိေတာ့ …။

အက်ဥ္းသား ဟာ အက်ဥ္းခ်ခံရမယ့္  ႏြံ ေနရာ ကို
ဝမ္းသာအားရ ဆိုက္ေရာက္လာခဲ့မယ္ ..။

(ငါး)

လက္ေကာက္ဝတ္ကို ပူးလို ့ခ်ည္ ..လႈပ္ မရေအာင္  ေသာ့ခတ္လိုက္ပါ ..။

အသြားမေရာက္ဖို ့  ဖဝါးအစံု ေရြ႕ မရေအာင္ တုတ္ေနွာင္ထားပါ …။

စိတ္အေတြးေတြ အျခား မလားေအာင္ ကန္ ့သတ္ ထားပါ …။

နွလံုးသား အား ေသြးသားစီးဆင္းရံုမွ် အလုပ္လုပ္ေစလို ့ ခံစားခ်က္ကို အပိုင္သိမ္းထားပါ …။

ဒဏ္ခတ္၊ ပိတ္ေလွာင္၊ နွိပ္စက္၊ အႏိုင္က်င့္
သံု႔ပန္းတစ္ဦး ပမာ ထား _ ဆက္ဆံ၊
ထင္သလို ေစစားကာ  
လက္ညွိဳး ကို

ေရွ႕၊ ေနာက္/ ေတာင္၊ ေျမာက္
ရာသီဥတု
သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္
နကၡတ္

ထည့္သြင္း၊ တြက္ခ်က္ _ မျပဳ
ဆႏၵရွိရာ ညႊန္ၾကားပါ ….။

၀ါက်စီကာ ဖြဲ႕ႏြဲ႕၊  အမိန္ ့ေျခြခ်ဖို ့
ႏႈတ္ခမ္းေတာ္ျမတ္ အေနအထား ပ်က္မွာ _ စိုးထိတ္လြန္မိ တာမို႔
ညြတ္တြားေလၿပီး ျဖစ္တဲ့ ဦးေခါင္း ကို မငဲ့ညွာ စတမ္း
ဒူးေထာက္ခိုင္းပါ …။

(ေျခာက္)

စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ ကာ ထပ္ေပါင္း လာမယ့္
အဆံုးမဲ့ ေစညႊန္ရာတိုင္း အတြက္  
ျဖစ္တည္ျခင္း ကို မ်က္နွာလႊဲ
……….
ရဲ ၀ံ့ လိုက္ ပါ …။

(ခုႏွစ္)

လက္ႏွက္မလို၊ အင္အားမလို
ေရႊစိတ္ေတာ္ အလိုက်ရင္ျဖင့္
ဝိဥာဥ္ မဲ့ ရပ္တန္ ့
သတိ ခႏၵာ မွာ  
အသိ ေနာင္တ _ နတၱိ…။

(သုည)

ေက်းဇူးျပဳ၍ သခင္မ မ်က္နွာေတာ္ ထက္ အျပံဳး တခ်က္ သာ (ရာသက္ပန္) ဆင္ ျမန္း

ေတာင္စြယ္၊ ေနကြယ္ ေစာင့္ ဆိုင္း ရန္ မလို အပ္ – သည္ လူ ျပာ က် ေပး ဖို႔ ရန္ .  .  . အ . . သင့္…။

( ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အာရံုတြင္း အသက္သြင္း ပံုေဖာ္ – စတင္ေရးသားခ်ိန္မွ ျပီးဆံုး အားရ ခ်ိန္ထိ ထိုင္ရာ မွ တစ္လက္မ မွ် မေရြ႕ – ညလံုးေပါက္ အားစိုက္လြန္းခဲ့ရေသာ ကဗ်ာ – ၁၈.၄.၂၀၁၃ ရက္ေန ့ _ေမြးဖြားသည္)