ေ၀းလိုက္ရတာ
လြမ္းစိတ္ပ်ပ်ေလးေတာင္ မျမင္ရပါဘူး။

ရင္၀ကို လာလာခြပ္တ့ဲ
မ်က္၀န္းေရာင္ အမာရြတ္လွလွေလးသာ
ဒိုင္ယာရီရဲ႕ စာရြက္အလြတ္မွာ
ကဗ်ာေတြနဲ႔ ညြတ္ကာ ခိုတြဲ
……….ၿပီးေတာ့
တမ္းတစိတ္ အညိဳအမည္းစြဲေနတ့ဲ
စကားလုံး အၿပိဳအလဲေတြမွာလည္း
အနာတရမ်က္ရည္ေတြ စြတ္ကာ စိုရႊဲလို႔။

ေမွ်ာ္လင့္သံနဲ႔ မႈိင္းပ်ေနတ့ဲ
တယ္လီဖုန္းထဲက ေႏွာင္ႀကိဳး အပိုင္းအစေတြဟာ
၀ဋ္နာ ကံနာတစ္ခုလို ရိုင္းၾကြ မႈန္သီ
လ အလင္းကန္းေနတ့ဲ
ညခင္းရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းမွာ လိႈင္းထ တုန္ရီေနေပါ့။

ခ်စ္ေသာ ေတာင္တန္းျပာေရ…
အလြမ္းကေယာက္ကယက္နဲ႔
အနမ္းေဟာက္ပက္ အနာသစ္ေတြကို
ေဟာ့ဒီ ကဗ်ာေခတ္ထဲ ထည့္သြင္း ေဘာင္ခတ္
ငါ့ရင္ခုန္သံကို အေတာင္တပ္ေပးလိုက္ပါၿပီ။

ၾကားတ့ဲရင္ ျမင္တ့ဲ ႏွလုံးသားနဲ႔
ခံစားရင္း နားစဥ္အိပ္စက္
ခ်စ္သူအတြက္…
အိပ္မက္နဲ႔ လႊင့္တ့ဲ ေရဒီယိုအစီအစဥ္
ဒီမွာတင္ အဆုံးသတ္လိုက္ပါတယ္။