ၿမိဳ႕ျပရဲ႕လမ္းေတြမွာ အပူေငြ႕တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ ေလာင္ခဲ့ေပါ့
ကိုယ့္ရဲ႔လတ္ဆတ္မႈေတြကို တစ္စတစ္စ ဖဲ့ေႁခြလို႔
ဖ၀ါးေအာက္ ခ်ခ်နင္း
ကလာပ္စည္းရည္ေတြ ဆြဲဆြဲထုတ္
အေငြ႕ျပန္ေစခဲ့ေပါ့ ။
ဦးေႏွာက္ေတြ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထ
အစာအိမ္ကို တူးဆြၾကည့္ေလ
အစာေတြ ေရေတြ ေသြ႕ေနၿပီ။
ပူျပင္းခဲ့ေပါ့ ။
စိုစြတ္မႈေတြ စိုစြတ္မႈေတြ ၿမိဳ႕ျပက ဝါးမ်ိဳသြား
ဖုန္မႈန္႕ေတြမွာ ငိုထိုင္းမႈကင္း မြလို႔ ။
႐ွဴရတဲ့ေလထဲေတာင္ သူတို႔ မြလို႔ ။
ၿမိဳ႕ျပရဲ႕လမ္းေတြထဲက အမႈိက္အစအနေတြ
တစ္ကိုယ္လံုး သေယာင္းလို႕ ။
ေနာင္တေတြ တသီတတန္းရဲ႕ အသိစိတ္ခ်ီတက္မႈေတြ
ပူျပင္းကြယ္ေပ်ာက္ကုန္ ။
ေတာ္ၿပီ ။ ေတာ္သင့္ၿပီ ။
ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ေလာင္ကၽြမ္းမႈေတြ မကူးစက္ေစနဲ႔ ။
ဆိုသာဆို ပိုမိုတဲ့စကား ။
ၿမိဳ႕ျပဟာ သူ႕ကိုယ္သူနဲ႔တကြ
ကိုယ့္ကိုပါ ျပာ ။

ေရႊနဒီ