ဘိ္ုးေမြဘြားေမြ ကြ်န္းတိုင္လံုးမ်ား
ခြ်တ္ခြ်တ္ကာ ေရာင္းစားခဲ႔ရ……….
ေျမျမဳပ္ထားတဲ႔
၀ါစိမ္းနီျပာေရာင္စံုအေမြမ်ား
ကုန္သြားခဲ႔ ၾကာလွေပါ႔…………..
ျမင္႔ျမင္႔မားမား အိမ္ေခါင္ဖ်ားတို႔
ၿဖဳိဖ်က္လို႔ေရာင္းခဲ႔ရ………….
လက္က်န္တဲတဲ
လယ္ေတြၿခံေတြအငွားခ်…………
အသက္ေသြးဆိုတဲ႔ အဓိကေသြးေၾကာႀကီးေတာင္မွ
အေပါင္ဆံုးေတာ႔မယ္႔ဆဲဆဲ
ထစ္ထစ္ေငါ႔ေငါ႔ ေကြ႕ကာ၀ိုက္ခါ……….

ဘယ္မွာလဲ….တခ်ိန္ကေ႐ႊထီး
ေျမႀကီးကသီးလာတဲ႔ ပေဒသာပင္သီးေတြ
သမိုင္းမွာသင္ခဲ႔ရ……
ဘယ္မွာလဲ….ရာဇ၀င္ထဲကငေမာက္ႀကီးေတြ
ငေမာက္တို႔ၿခံကြက္ေတာ႔
အ၀ီစိတိုင္ေအာင္ က်င္းေတြနက္လို႔…………
(ကာတြန္းဆရာကေျပာတယ္)
ပထ၀ီေတြလည္းသမိုင္းျဖစ္ခဲ႔
တို႔ၿခံေျမထုထည္က်ဳံ႕ၿပီ………………

အထည္ႀကီးပ်က္မို႔
လက္ေၾကာလည္းမတင္းခ်င္
ရဇ၀င္ထဲကေ႐ႊေရာင္ေတြ
လူထူထူမွာေအာ္ကာႂကြားခ်င္ရင္း
လက္ေတြ႕ကင္းတဲ႔စာတမ္းမ်ား
ငါတို႔အားပိေစခဲ႔………..
အထည္ႀကီးပ်က္မို႔
ကိုယ္သာငတ္တယ္ လက္ကလည္းဖြာခ်င္ေသး
ဟိုဘက္အိမ္ကူညီေပးမယ္တဲ႔ေလ………..
အထည္ႀကီးပ်က္မို႔
မခန္႔ညားၾကပံုမ်ား
အေရွ႕ကဖိလို႔ အေနာက္ကအိ၀င္
ကိုယ္႔သားသမီးကိုယ္ မစီရင္ႏိုင္တဲ႔ဘ၀………..

ေခတ္အဆက္ဆက္ညံ့ခဲ႔ၾကပံုေတြ
ေခါင္မလံုလို႔ ၾကမ္းေဆြးတာသိပ္မဆန္း…………..
အဓိကပို႔ကုန္ဆိုအပ္တဲ႔
က်ဳပ္တို႔ၿခံထြက္သိမ္းငွက္ေတြ
ႏိုင္ငံတကာေလပိုင္နက္မွာ
ေျခနင္းဖက္သာျဖစ္ေနၾက………………..။