Home
Post Masterpiece
Register
Login
ရာသီမဲ႕ပန္း
(၁)
အၾကည္႕မ်ား _ စကားမ်ား
နားႏွင္႕ မ်က္စိအတြင္း
လည္ပင္းဖက္အ၀င္
မညဥ္းမတြား-တစ္ခရီးသြားမ်ားအျဖစ္
သစ္လြင္ေမႊးပ်ံ႕
ရနံၾကြယ္ေနၾကသတဲ႕။
(၂)
အျပံဳးရဲ႕အကြယ္
အရယ္ရဲ႕ အေနာက္
မ်က္ေမွာက္ကာလမွာ
သာယာမိသလုိလုိ
‘ငိုေသာသူ အသက္တိုဧ။္’
မခ်ိတင္ကဲစကား
လြမ္းဖို႕မ်ား မေတြးရဲပါ႕။
(၃)
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊
(ခ်စ္ခ်င္တယ္
ခ်စ္ေနတယ္
ခ်စ္ေနဦးမွာပဲ)
ေနျမဲအေျခဘ၀မွ
ေရခဲေဒသသို႕
ေအးျမျခင္းကိုလိုသူ
ေနအပူမွာရပ္လို႕
မတ္တတ္သာ ေငးေမွ်ာ္ရေတာ့မွာပါ႕။
(၄)
ႏွစ္လႊာထပ္ေသာ ပန္းမ်ားနဲ႕
လာတတ္ေသာလမ္းမ်ားမွာ
ခမ္းနားစြာ ျပင္ဆင္
ရင္ခြင္ဧ။္လုွပ္ခါျခင္း
ျမင္,ျမင္သည္႕ ရုပ္လႊာအဆင္း
အင္း
သူ႕ကိုေတာ့ ေတြ႕ျပီ။
(၅)
အနီေရာင္ေကာင္းကင္ထဲ
ရဲတင္းစြာ ဇြတ္တိုး
နတ္ဆိုးရဲ႕ ခ်င္ျခင္း
သက္ျပင္းရဲ႕ ေျခရာ
(ဒါ) ငါ အခ်စ္ဆံုး ဒုကၡႃမစ္ ။
(၆)
အျပစ္ကင္းေသာ အျပံဳးၾကားမွ
တစ္ဆစ္တင္းေသာ အသံုးစကားေၾကာင့္
တစ္ေထာင္႕ငါးရာအခ်စ္မ်ား
ေျခဖ၀ါးဧ။္ေအာက္
ေဒါက္ဖိနပ္ဧ။္ နင္းေခ်မွု
(သူတို႕)
အခု ေၾကမြသြားၾကသည္
အရည္မဲ႕ ပတၱျမားေတြ။
(၇)
ေၾကြမိတ္ကပ္ပါးျပင္ေပၚမွာ
ေရႊတံဆိပ္ တပ္ထားခ်င္သူမို႕
သူတို႕ရဲ႕ ဓေလ႕စရိုက္
(တိုက္ပံုနဲ႕ ခ်ည္ပုဆိုး)
ဘယ္တိုးလို႕ရႏိုင္ပါ႕မလဲေလ။
(၈)
ေျမၾကီးနဲ႕ေကာင္းကင္
အျပင္နဲ႕ အတြင္း
အလင္းနဲ႕ အေမွာင္
အေရာင္မဲ႕ ျခားနားမွု
(အတုအေယာင္)ျဒပ္ထုမ်ားလက္မွာ
မာယာ
ျပီးေတာ့ မာယာ
ရက္ရာဇာမ်ားလည္း မွားယြင္းခဲ႕
(အို)
ခ်စ္ျခင္းမဲ႕စြာ။
(၉)
ေမတၱာသမား အမွန္မို႕
အနစ္နာမ်ားခံလို႕
အၾကံတူရင္ေတာ္
ရန္သူမထင္
အလံျဖဴတင္မယ္႕သူပါ
(ဒါေပမယ္႕)
‘မတန္ဘူး’ ဆိုတဲ႕ စကားဆူးဒဏ္
မခံဘူးလို႕ တအားရူးေအာင္ခံရတယ္
(တကယ္ေတာ့လည္း)
ရုပ္မြဲျပာ သူျမင္ေပမယ္႕
က်ဳပ္အသည္းလႊာ ျဖဴစင္တာကို
ယူငင္ကာ ျပႏိုင္စြမ္းမရွိေလေတာ့
လြမ္းရစ္ေပါ႕ေနာ္။
(၁၀)
ေၾသာ္
အခ်စ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္
အရက္စက္ဆံုးအေျဖ
ေ၀ဒနာရဲ႕ လမ္းစ။
(၁၁)
ခဏဧ။္ထိရွခ်က္
တစ္သက္မက
ေနာက္ဘ၀ဧ။္ ဟိုဘက္အထိသာလွ်င္
နာက်င္ေစေတာ့မည္
သည္မွ်တိုင္ ရွိေစ။
(၁၂)
ေႏြအခါ လြမ္းေမာလို႕
ေရမလာ ပန္းမေမ်ာတဲ႕
စမ္းေၾကာမွာ ထုိင္မိတယ္
မွိဳင္းရစ္ဆင္ ျငိဳးစိတ္ေၾကာင့္
တိုင္းရွစ္ခြင္ ျဖိဳးသိပ္တဲ႕
မိုးရိပ္ထဲ ထိုင္မိတယ္
ေဆြးငိုစရာ အလင္းမကူေတာ့
အေအးပိုကာ အဆင္းျဖဴတဲ႕
ႏွင္းျမဴထဲထိုင္မိတယ္ ေမ
ေၾကကြဲႏြံနစ္။
(၁၃)
အခ်စ္ကို ကိုးကြယ္မိသူမို႕
အျပစ္လို ဆိုးတယ္ဆိုခ်င္ဆို
အသစ္ဆို ပိုးငယ္မွ်ပင္ အလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး
ရူးသြပ္ၾကမ္းတမ္း
အလြမ္းဇာတ္အတြင္းမွာ
တစ္ခန္းရပ္ခင္းရင္း
အနမ္းဓာတ္ကင္းတဲ႕ ေ၀ဒနာေၾကာင့္
မလန္းတတ္ေတာ့တဲ႕ ၀ိညာဥ္
ေ၀ဟင္ထဲမွာ လြင္႕ေမ်ာလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္
အပါယ္က်တဲ႕သူ။
(၁၄)
သူ မာနထားေပမယ္႕
အယူ၀ါဒ မျခားသူမို႕
(အလားတူ)
ေပးအပ္လို႕ထားတဲ႕အခ်စ္
အျဖစ္ဆိုးဘ၀ေတြနဲ႕
ႏွစ္ဆေလ ပိုခ်စ္ခဲ႕မိတာ
(ဒါေတြကို ခင္ဗ်ားတုိ႕ ရွဳတ္ခ်ရန္မလို)
သိုသိပ္ေဆြးျမည္႕။
(၁၅)
ယေန႕
(ယခုခ်ိန္အခါတိုင္)
ေသာက၀ဋ္မ်ား မရပ္နားေစြေလလည္း
ေလာကထြတ္ထား ျမတ္ဘုရားထံ
ပန္ရြယ္ဆုေျခြေနမည္သာ
ရာသီမဲ႕ပန္းသို႕ႏွယ္
‘မျပယ္ေမတၱာ လွဴမိတာေတြ
တကယ္ခ်စ္တာ သူသိပါေစ’ ဟု။ ။
ကိုငယ္-ရုကၡ
SRC: ၉၈ အခ်စ္ကဗ်ာ
Comment #2
wow,,,,
wow,,,
excellent thoughts conbine with lovely words.
By: ei lay at Dec 22, 2012
Comment #3
အားက်တယ္ အဲလိုေရးတတ္ခ်င္လိုက္တာရွင့္
By: ေမပ်ဳိ at Dec 22, 2012
Comment #4
ဟုတ္ပါ့ဗ်ား ေကာင္းလိုက္တာ အျပံဳးရဲ႕အကြယ္
အရယ္ရဲ႕ အေနာက္
မ်က္ေမွာက္ကာလမွာ
သာယာမိသလုိလုိ
‘ငိုေသာသူ အသက္တိုဧ။္’
မခ်ိတင္ကဲစကား
လြမ္းဖို႕မ်ား မေတြးရဲပါ႕။ အားက်စရာႀကီး
By: 13th at Dec 22, 2012
Comment #5
အနီေရာင္ေကာင္းကင္ထဲ
ရဲတင္းစြာ ဇြတ္တိုး
နတ္ဆိုးရဲ႕ ခ်င္ျခင္း
သက္ျပင္းရဲ႕ ေျခရာ
(ဒါ) ငါ အခ်စ္ဆံုး ဒုကၡႃမစ္
ေကာင္းတယ္ရွင္…
By: khaing at Dec 23, 2012
Comment #1
ၾကည့္စမ္း..ကဗ်ာသမားပီပီ..ကဗ်ာဆန္လိုက္တာ။ေကာင္းလိုက္တာ။
အေျပာေလးကလဲေကာင္း..
ဒီအေျပာနဲ႕ဆို ခ်စ္သူေတြ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနမွာပဲ…။