သန္းေခါင္ထက္

ညဥ့္ေတြလည္းနက္ခဲ့ျပီ…။

အထီးက်န္ျခင္းေတြက တံခါးေခါက္နွိဳးလို………။

တေရးနိဳးလို.

တိုးတိုးေလးငိုေနရင္ေတာင္

အနားမွာေခ်ာ့သိပ္ဖို.ေမေမမရွိဘူးးးး။

အစိမ္းေရာင္၀န္းက်င္ေတြၾကားမွာ

နားမလည္နိုင္စရာလူေတြနဲ.ေတြ.ရင္

ဆုပ္ကိုင္ထားစရာေဖေဖ့ လက္မရွိဘူးးးး။

ရွံုးနိမ့္စရာေတြၾကံဳတိုင္း

အျမဲေဖးကူေပးေနက်

မ်က္ရည္က်ျပစရာ

ေမာင္ေလးလည္း အနားမွာမရွိဘူး…..။

တျခားမွာရွံဳးနိမ့္ခဲ့တာေတြကို

အစေတြျပန္ဆြဲ

အျမဲနိုင္ရဲခဲ့တဲ့

သနားစရာ ညီမေလးလည္းအနားမွာမရွီဘူးးးးးးးး။

အတူတူေ၀မွ်ခံစားေနရင္းက

ခု…

မ်က္ရည္က်ေနတေတာ့

သုတ္ေပးေနက်    သူငယ္ခ်င္းေတြကအေ၀းမွာ……….။

ငါ့အတြက္ သန္းေခါင္ထက္

ညဥ့္ေတြလည္းနက္ခဲ့ျပီ…..

အထီးက်န္ျခင္းေတြက တံခါးေခါက္နွိဳးလို.

ခပ္တိုးတိုးပဲငိုေတာ့မယ္…………။