တစံုတခုဟာ တခါတေလဆိုတာ ထက္ မရုန္းႏိုင္ေအာင္ ဖမ္းစားထားတယ္

အဲဒီအေလ့အထအတြက္ ပင္ပန္းျခင္း၊ခက္ခဲျခင္း ဆိုတဲ့ ဆုလာဒ္ကို လည္း ငါရရွိခဲ့ျပီးျဖစ္တယ္

အေၾကာင္းျပခ်က္ တခုတေလရယ္မွ အမည္မတပ္ႏိုင္ေသးပဲ

ဇြတ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းမွာ ပန္းတိုင္ဟာ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး

အဆံုးသတ္ကိုလည္း မစခင္ကတည္းက ၾကိဳျမင္ခဲ့ပါလွ်က္နွင့္ ကြယ္

ဒါဟာ တယူသန္တာ ..ဒါဟာ မူမမွန္တာ ..မဟုတ္ မဟုတ္ဘူး

ဒါဟာ …. ဘယ္လို ျပစ္မွုအမ်ိဳးအစားလည္း ခုခ်ိန္ထိ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာမရႏိုင္ပဲ

ကိုယ္စိတ္နွလံုး သံုးပါးလံုးဟာ တြယ္ျငိေန ငါသိခဲ့ဖူးတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြထဲမွာ လည္း

ျဖစ္မ်ိဳး ဆင္တူ မရွိခဲ့ျခင္းအတြက္ ဘယ္အရပ္သို႕လွည့္ အမိရယ္ အဖရယ္ ျမည္တမ္းဖို ့ခက္

တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ တိုက္စားခ်က္က ငါအသက္ဆက္ေနရတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အတိုင္း အသြင္ အျဖစ္ ကူးေျပာင္းလာခဲ့တယ္

ေရႊ႕တယ္ မေရြ႕ဘူး

ေလွ်ာက္တယ္ မေရာက္ဘူး

လွည့္ျပန္ေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြဟာ ဆန္႕က်င္ဘက္လားရာသို႕မေရာက္ပဲ သည္ဦးကိုပဲ ျပန္ျပန္ေမွာက္ခဲ့

မနက္ခင္းမရွိ ညခင္းမသိ တားျမစ္ခ်က္ တို႕ရဲ႕ အလြန္ မွာ ေဘာင္ေတြ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ တစစီျပန္႕က်ဲ

ေသခ်ာတယ္

ငါ

သည္လမ္းမွာ ဆက္ေလွ်ာက္ဖို ့လမ္းေပ်ာက္ ခ်င္ ေန တတ္ ျပီ

မသြားဘူး မသြားေတာ့ဘူး

မလုပ္ဘူး မလုပ္ေတာ့ဘူး စသျဖင့္ေသာ   ဆင္ျခင္တံုတရားဟာ ေလေငြ႕ပ်ယ္သလို ထက္ေကာင္းကင္ယံမွာ ေ၀ဟင္၀ဲခဲ့

ေနာက္တေခါက္ဆိုျပီး ျပန္ျပဳတ္ အက်မွာ  သူ (ဆင္ျခင္တံုတရား)  မ ပါ လာ ေတာ့ ဘူး

ဒါဘာလမ္းလည္း ငါသိတယ္

ဒါဘာလမ္းလည္း ငါမသိဘူး

ေတြေ၀ျခင္းေတြ ထပ္တူက်တဲ့ ပြဲမွာ မသိစိတ္ေစရာ ခိုင္းကၽြန္ႏြားကဲ့သို႕ သည္ လမ္း ကို နွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ ထမ္း ပိုးေနဆဲ

ဘယ္ ေရြ႕ ဘယ္ မွ် ဘယ္ အခိုက္အတန္႕မွာ ဘယ္ အရွိန္ နဲ႕ ရပ္တန္႕ႏိုင္မလည္း

ငါ       မွန္း        ဆ     ရန္        မ      တတ္      စြမ္း         သာ     ေတာ့

သည္လိုနဲ႕ပဲ သည္လမ္းမွာ ငါဟာ ေျခစံု ကန္ ရင္း   မက္ မက္ ေမာ ေမာ လြင့္ ေမ်ာ