သူမမွာ တခ်ပ္ေမွာက္ ၀ွက္ဖဲေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔

ကၽြမ္းက်င္မႈကို အားကိုးတဲ႔ ကစားသမားတစ္ေယာက္လို

ဘယ္သူမွမရိပ္မိခင္……..သူလိုခ်င္တာကို ရေအာင္ယူတတ္တယ္။

သူမကို ခ်စ္မိၿပီးေတာ႔မွ ငါ႔ရင္ဖက္တျခမ္း

ခဏခဏေအာင္႔တယ္။

ေတာင္႔တမိသမွ်အိပ္မက္ေတြလဲ

အခုိးအေငြ႕ေတြအျဖစ္ကြယ္ေပ်ာက္

မွတ္ေလာက္သားေလာက္တဲ႔ ပညာေတြျပ

ရီလွွ်က္နဲ႔ မ်က္ရည္က်ေနရတဲ႔အျဖစ္ေပါ႔။

ျပည္ဖံုးကားခ်တယ္ဆိုတာ ဇာတ္သိမ္းခန္းေရာက္မွလုပ္လို႔ရတာမ်ိဳး

ဇာတ္သိမ္းခန္းမေရာက္ခင္ ျပည္ဖံုးကားခ်ရင္လည္း

အလုိလို ဇာသိမ္းသြားတတ္တာမ်ိဳး………..။

ေမာင္ရင္စစ္ေျပာသလို………….

“ ဇာတ္ကေတာ႔အလြမ္းဇာတ္ပဲ တခါတခါ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ထြက္ထြက္ၾကမ္းတာကလြဲလို႔ေပါ႔”

ဒီလို နာနာက်င္က်င္အသက္ရွင္ရတာမ်ိဳး ငါမုန္းတယ္

အဆီတ၀င္း၀င္းနဲ႔မို႔ စားမိတဲ႔အသားမွာလည္း သဲတရွပ္ရွပ္

မပစ္ရက္မွေတာ႔ ……… က်ိန္စာသင္႔သလို

နာနာက်င္က်င္အသက္ရွင္ေလဦးေပါ႔ကြယ္။

မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္မကိုက္တာ

အညာေဒသမွာမွမဟုတ္ပါဘူး

ငါ႔တကုိယ္စာ ေနရာေလးမွာလဲ မင္းတို႔ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါလိမ္႔မယ္။

ခ်စ္ခဲ႔ရပါေသာ ဂစ္တာအိုေလးေရ….

ငါ႔အိပ္မက္ေတြခ်ိဳသေလာက္

လက္ေတြ႔မွာ ဘာလို႔ ခါးရတာလဲ။

အႏုပညာနဲ႔ မိဘကလြဲရင္ ငါသူ႔ကို ပံုအပ္ထားခဲ႔တာေလ

ငါ႔ဘ၀ဧည္႔သည္ေတာ္စာရင္းမွာ

မင္းကိုေတာင္ ထည္႔သြင္းမထားျဖစ္ခဲ႔ဘူး။

အိပ္မရတဲ႔ညေတြမွာ မက္ခဲ႔တဲ႔အိပ္မက္ေတြကို

အိပ္မက္အေသေတြလို႔ မင္းေျပာမလား

ငါဟာ…………..

တာရာမင္းေ၀ရဲ႕   …… အိပ္မက္အေသေတြေမြးဖြားခဲ႔ရေသာ

မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ ခ်စ္ေသာဂစ္တာအိုေလးရယ္။

ဗီဇ (၅.၁၁.၂၀၁၂)