ဘယ္လုိမနက္ျဖန္မ်ဳိးကမွ

ထူးျပီးခါးသက္မေနေတာ႔ဘူး

အဲဒီ တစျပင္ေလးကသာ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားခဲ႔တယ္

ဘူတာကေတာ႔ ငါ႔ဆီ ျပန္ေရာက္မလာေတာ႔ဘူး  

ငါ႔ညေတြလဲ ေျပာင္းကမႈတ္ထုတ္လုိက္တဲ႔မီးခုိးေတြလုိ

ဆြဲဆြဲငင္ငင္ အူအူၾကီးျဖစ္ေနတာ ၾကာ . . . ျပီ ။

ဆြတ္ပ်ံ႕နာက်င္ေနတဲ႔

လက္ဝဲဖက္ရင္အုံမွာ ထင္ထင္လင္းလင္း

ကပ္ျငိေနတဲ႔ အမွတ္တံဆိပ္က သူ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ

အသိ ေနာက္က်ခဲ႔တယ္ ။

မနက္ျဖန္ခါေတြဟာ . .

မေန႔ကလုိမ်ဳိး မျဖစ္ႏုိင္ေတာ႔ဘူးဆုိတာ သိေပမယ္႔

ကုိယ္ကေတာ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိအတင္းဆြဲဆန္႔ျပီး

မေန႔ကဆီ အေရာက္ျပန္ခ်င္တယ္ 

(အစြန္းေရာက္တက္သူေလးကလဲ အစြန္းေရာက္ျမဲေရာက္ဆဲ) ။

ကုိယ္တုိ႔ရဲ႕ေရွ႕ျဖစ္ေတြဟာ ကုိယ္တုိ႔ရဲ႕အနာဂတ္ျဖစ္ရမယ္ဆုိသူေလးရဲ႕

စကားသံေတြက နီေဆြးေဆြး ႏွင္းဆီတစ္ပြင္႔လုိပဲ

အိပ္  မက္  ဆန္  ေန တယ္  ။

တကယ္ေတာ႔ ကုိယ္လဲမႈံဝါးေဝ႔သီေနတဲ႔ အဲဒီမနက္ျဖန္ေတြကုိ

အားေကာင္းေမာင္းသန္ အေရာင္ေျပာင္းခ်င္လွျပီ

မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိေပမယ္႔ ကုိယ္႔အလင္းေရာင္ေလးကုိ

ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနခ်င္ေသးတယ္ ။

တစ္ေန႔ျပီး . . တစ္ေန႔ ဆုိေပမယ္႔

မနက္ျဖန္ဟာ မေန႔ကနဲ႔ထပ္တူမက်ႏုိင္ဘူးဆုိေတာ႔

ဘုရားသခင္အလုိေတာ္အတိုင္းေပါ႔

ခုေတာ႔ ေကာင္းကင္ကုိေမာ႔မၾကည္႔မိဖို႔

ကုိယ္ၾကိဳးစားေနပါတယ္ . . ။

နတ္သမီး