အခ်ိန္အခါမေရြး စိတ္တည္ၿငိမ္မႈမ်ားနဲ႕

ငါ့လက္ဖ်ားကမခ်နိုင္တဲ့

သူ႔ အမည္နာမက

ငါ့နားထင္ကို ရက္ရက္စက္စက္ထိုးခြဲပစ္ခဲ့ . . .

ခါးသလား မေမးနဲ႔

ငါ့အခန္းထဲလဲ

ၿပာပူေတြသာ၀ဲလြင့္လို႕

မြန္းက်ပ္မႈ၊ ေ၀၀ါးမႈနဲ႔

လြမ္းလက္စေၿခရာေတြ

ဒိုင္ယာရီစာရြက္ေပၚ

မိုးေရေတြလို တစ္ေပါက္ေပါက္အက် . . .

ရိႈက္သံနဲ႔အတူ

အရိွန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႔ တက္လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြက

ရင္ဘက္ထဲက

ေၾကကြဲမႈအသံအၾကီးၾကီးကိုဖုံးကြယ္ဖို႔ၾကိဳးစ ားရင္း . . .

ေၿမစိုင္ခဲတို႔ရဲ႕ ဗလာအမူအက်င့္အတိုင္း

အၿပင္းစား အရည္တစ္ခြက္လို

အားရပါးရ

ငါ . . . ၿငိမ္သက္ခဲ့ရတယ္ ။ ။