ေသတယ္

ဇတ္သိမ္းလု႔ိအေျပာမွာ နင္ဟားတုိက္ရယ္ေမာခဲ႔တဲ႔

ငါ႔နားလည္မႈေတြ ေသတယ္ . . ။

နင္႔ရင္ဘတ္ထဲ ညင္ညင္သာသာစီးဝင္မဲ႔

အခ်စ္ဝုိင္ပဲျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔

ငါ႔ဆႏၵေတြ ေသတယ္ ။   ။

စိတ္ေတြေညာင္းညာကုန္တဲ႔အထိ

နင္႔ရင္ဘတ္ရဲ႕ အနက္ရႈိင္းဆုံးကုိ တူးဆြခ်င္ခဲ႔တဲ႔

ငါ႔ရဲ႕လက္ေတြ ေသတယ္ ။   ။

ဖိနပ္တစ္ရံကုိအတူစီးျပီး

ကမာၻ႔ဝင္ရုိးစြန္းေတြအထိ အတူေလွ်ာက္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔

ငါ႔ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြ ေသတယ္ ။   ။

သတိေတြကုိက္ခဲကုန္တဲ႔အထိ

မွားယြင္းမႈဆုိတာကုိ ဝယ္သိမ္းထားခဲ႔တဲ႔

ငါ႔ဦးေႏွာက္ ေသတယ္ ။   ။

ငါ႔အေတာင္ပံေတြရဲ႕ဦးတည္ရာကုိ

နင္ဆုိတဲ႔လမ္းဆီပုိ႔လႊတ္ခဲ႔တဲ႔

ငါ႔ရဲ႕စိတ္ေတြ ေသတယ္ ။   ။

နားလည္ခဲ႔ပါရဲ႕

. . . . . . . . . . . . .  ။

မနက္ခင္းတစ္ခုစာေလာက္ေတာင္

နင္႔ရင္ထဲ

လင္းပခြင္႔မရခဲ႔ဘူးဆုိတာ . . .

. . . . . . . .  . . . . . ။

ဒီကဗ်ာအဆုံးမွာ ငါ႔ဘဝ ေသတယ္ ။         ။

နတ္သမီး