တိတ္ဆိတ္ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ဒီညထဲ

အလင္းတစ္စလဲ မက်ဲပါနဲ႔

လက္တစ္ဖက္လဲ မကမ္းပါနဲ႔.

ျငိမ္သက္စြာဘဲ ငါေနထိုင္ပါရေစ..။

ငါလဲ လူပဲကြယ္

ေအးစက္တဲ့အေမွာင္ေတြကို ေၾကာက္တာေပါ့..

အားလံုးနဲ႔အေ၀းဆံုးျဖစ္ဖို႔

(ခံစားေနရတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို ေမ့ဖို႔)

အေၾကာက္တရားကို ငါရင္ဆိုင္ရလိမ့္မယ္.။

အရာအားလံုး ဆံုးရႈံးျခင္းထက္

မိမိကိုယ္ကို ဆံုးရႈံးျခင္းက သာလြန္တယ္.

(ခုမွေတာ့ ငါ့ကို ဆယ္ယူဖို႔ မၾကိဳးစားပါနဲ႔)

မယံုၾကည္ႏိုင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြကို

မ်က္စိမွိတ္ျပီး လက္ခံလိုက္ရတယ္.

ငါလဲ ဘယ္ျဖစ္ခ်င္ပါ့မလဲကြယ္.

ဲ့ ငါ့ဆီက

ထံုထိုင္းထိုင္း ေအးစက္စက္ ရယ္သံေတြကို

ငါမလိုခ်င္ခဲ့တာ အမွန္ပါ..။

ငါ့ကိုယ္ငါ ေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့ေနာက္

မၾကာေသးမီက အခ်ိန္ကာလေလးဆီ

အေျပးသြားလိုက္ခ်င္ရဲ႕.

( ဒီအေျခအေနကို ငါ အရမ္းေၾကာက္တယ္….)

ကေလးတစ္ေယာက္လို ငိုမယ္

အရူးတစ္ေယာက္လို ရယ္မယ္..

လူၾကီးတစ္ေယာက္လို ဟန္ေဆာင္မယ္.

အားလံုးနဲ႔ အသားက်စြာ

ငါလိမ္ေနဦးမယ္..။

ေတာင္းဆိုလို႔မ်ားရခဲ့မယ္ဆိုရင္ေလ…

ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္

ငါ့အတိတ္ေတြကို ျပန္ေပးပါ.

(ခဏေလးဆိုမွ ခဏေလးပါ)

ငါ ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္လို႔ပါ..။

Fotia~!

9:01 PM

25.Jan.2012