” လမင္းေခါင္းအံုး “

လမ္းမရွိတဲ့လမ္းမွာ ႏွစ္ခ်ဳိ႕အဆိပ္ပုလင္းေလးနဲ႔
အပယ္ခံေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
သူစိတ္မနာဝ့ံတဲ့ ေလာကေႏြကို
ႀကိဳးစားပမ္းစား စိတ္နာၾကည့္ေနေလရဲ႕
လူယဥ္ေက်းတို႔ရဲ႕ မၾကားဝံ့မနာသာ ရိုက္ခ်က္ေတြ
မတူမတန္သလို ခြဲျခားမႈေရာင္စံုမ်က္ဝန္းမ်ားၾကား
သူ ထမင္းရည္ပူစည္းေပၚရပ္ရင္း ေအာင္လံထူခဲ့ရ
အညတရေကာင္းကင္မွာ ေနစာလႈံရင္း အလင္းငတ္
စိတ္သတ္သမားတို႔ရဲ႕ ပါးစပ္ေတြကို မုန္းလာတယ္
ေက်ာတစ္ခင္းစာ ဇရပ္အိုေလးဟာ သူ႔အတြက္
ဘုရင့္နန္းထက္က သဥၹာေညာင္ေစာင္း
ေငြကိုေရဖို႔ သူက လက္ေညာင္းတတ္ေသးသတဲ့
ဘာကိုမွ ဆုပ္ကိုင္မထားခ်င္တဲ့ သူ႔ဆႏၵက
ဗလာနယ္ထဲမွာေတာင္ သုညတစ္လံုး မေရးခ်င္ျပန္ဘူး
အားနည္းသူကို ကူညီတတ္တယ္ဆိုတဲ့ ျမန္မာျပည္
သူလိုလူမ်ဳိးကို ကူညီတဲ့အဓိပၸါယ္က အခိုင္းအေစ
နင္းျပားဆိုတဲ့ ဝတ္ရံုကလည္း သူနဲ႔ေတာ္ရံုတန္ရံု
ျခံဳေပၚေရာက္ေအာင္ စိုင္ေကာ္ခိုင္းရမတဲ့
ရယ္သံေတြေတာင္ အက္လာၿပီ ေမေမ
ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ ဖာဖို႔ေထးဖို႔ မတတ္ႏိုင္ေသးသမွ်
လျခမ္းေကြးေကြးေပၚ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္ေနဦးမွာပါ။

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )