စိတ္အစာမေၾကျခင္းမ်ား

ညကို ဆားခတ္ၿပီး သိပ္ထားလိုက္တယ္

ေနေရာင္ခါးခါးနဲ႔ ေကာင္းကင္က်စိမ့္တခြက္

ေငြေတာင္ေဆးေပါ့လိပ္ တစ္လိပ္ ေပးပါ

စိတ္ကို မီးညွိၿပီး ေဆးလိပ္ကို ေပ်ာ္ေအာင္ထားလိုက္ၿပီ

ခံတြင္းကေတာ့ ခ်ဥ္ေနတုန္းပဲ

ဘာမွမသိဘဲလည္း စာဖတ္ေနလိုက္ပါ

ဒီေန႔စာအုပ္ေစ်းကြက္ အုပ္ေရ ၂၀၀၀ ေပါ့

ေစ်းႀကီးႀကီးေပးဝယ္ရတဲ့ အသိဆိုတာ

ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ေတြပါပဲ

ဘယ္လိုလူမ်ဳိးကမွ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထက္ ပိုမခံစားတတ္ၾကဘူး

စာလံုးေပါင္းမွားေနတာေတြ ျပင္မေနနဲ႔

ကိုယ္တိုင္တီထြင္ေရးတာဆိုတဲ့ ယေန႔ေခတ္ ဘတ္ဆဲလား

မေန႔ကမွ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔က်င္းပသတဲ့

ေကာင္းကင္မွာ အိုဇုန္းလႊာေပါက္တာ တို႔ေတြ မဖာဘဲထားလိုက္ေတာ့

ငါနဲ႔မွ မဆိုင္တာ သူ႔ဟာသူ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္

သမိုင္းဆိုတာ ျပင္ေရးတတ္ဖို႔ ကေလာင္ေတြ ဓားေသြးေက်ာက္ေပၚတင္စို႔

ငါ ဘာေကာင္လဲသိလားတဲ့

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ ဘာေကာင္မွန္း မသိတဲ့ေကာင္ကို

က်ဳပ္က အေကာင္သတ္မွတ္ေပးရဖို႔ တာဝန္ရွိသလားဗ်ာ

ျမန္မာအဘိဓာန္စာအုပ္ေလး ေဘးမွာခ်

လက္ဝါးကို ပါးစပ္ေရွ႕ကာ မ်က္လံုးကို ေမွးစင္း

သန္းေဝျခင္းအမူအရာကို မတတ္တတတ္ လုပ္ျပလိုက္ပါ၏

ေခါင္းမွာ ဖိနပ္စြပ္ထားတဲ့ ငနဲေတြ ေတြ႕တယ္

ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္ လမ္းေဘးခ်

ဘာေၾကာင့္ရပ္ရပ္ လမ္းေဘးခ်ရပ္ရမယ္ မဟုတ္လား

ဦးထုပ္ကို ေတာ္ မေတာ္ ေဆာင္းမၾကည့္ေတာ့ဘူး

ေနလံုဖို႔ဆိုတာ ေနပူထဲ မထြက္လည္း ျဖစ္တာပဲ

ဘယ္မွေရာက္ဖို႔မလိုလို႔ ဘယ္ကိုမွ မသြားေတာ့ဘူး

တခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ

ရပ္ေနတယ္ဆိုတာ ေနာက္ကို သြားေနတာနဲ႔ အတူတူပဲဆိုတာ

သိသိႀကီးနဲ႔ လက္ေတြကို ေရွ႕ထုတ္ဖို႔ ေမ့ပစ္ထားရတာေပါ့။

ခ်ီရြန္ (  ပုလဲ )