ငါ့ စိတ္ေတြလြင့္ေနတယ္။

ငွက္တစ္ေကာင္အေတာင္က်ဳိးတာဟာ ဘယ္သူ႔အတြက္မွအေရးမပါခဲ့ရင္ေတာင္

ငွက္တစ္ေကာင္နဲ႔ မွီခိုသူတစ္စုအတြက္ ထိခိုက္မႈအေၾကာင္း။

ေရွ႕မွာ ရြာေဟာင္းက ငါတို႔ကိုႀကိဳေနတယ္။

ဆက္ေလ်ာက္ၾကမယ္ သူငယ္ခ်င္း … လမ္းဟာလမ္းမျဖစ္ေတာ့တဲ့အထိ … ဆက္ေလ်ာက္ၾကမယ္။

ငါတို႔ ဆိုေနတဲ့သီခ်င္းမွာ ၀ါ၊ စိမ္း၊ နီ မ်ဥ္းေတြမပါဘူး။

အဲဒါဟာ …

ငါတို႔လို မ်ဥ္းၾကားက ျဖတ္မကူးတတ္သူေတြအတြက္ပဲ။

ငါ့ စိတ္ေတြလြင့္ေနတယ္။

(မင္းရဲ႕ ေဆြးေျမ့ေနတဲ့ေပတံအိုႀကီးကိုထားခဲ့လိုက္စမ္းပါ။)

ခရီးတစ္ခုရဲ႕ အတားအစီးကို ငါတို႔အတူတူ ျမည္းစမ္းၾကည့္ၾကမယ္။

ေကာက္က်စ္တယ္၊ မရိုးသားဘူး။ ဒါေပမယ့္ …

ကတိတည္တယ္၊ သစၥာရွိတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕က ေခါင္းစဥ္ကို ျမတ္ႏိုးတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕က အေၾကာင္းအရာကို တန္ဖိုးထားတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ … ငါ …

ရိုးသားခ်င္တယ္။

တစ္ခါတစ္ေလမွာ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းၿပီး

အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ငါဟာ မီးအိမ္သာသာေလာက္ပဲ မွိန္တယ္။

(လမ္းမေဖာက္ဖူးသလို လမ္းလည္းေပ်ာက္တတ္တယ္။)

ႀကိဳးဆြဲရာ ကတတ္တဲ့ စြန္တစ္ေကာင္ထက္စာရင္

လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းေလးျဖစ္ခ်င္တယ္။

ဟိုက္ၿဒိဳဂ်င္ ကုန္သြားတဲ့အခါ အားရပါးရ က်မယ္။

. . . . . . ငါတတ္တဲ့ အရာေတြထဲမွာ အလုပ္ေလ်ာက္ျခင္းမပါဘူး . . . . . ။

တစ္ခါတစ္ေလမွာ တန္ဖိုးဆိုတာ ေနာက္က်မွေရာက္လာတတ္တယ္မဟုတ္လား။

တကယ္ေတာ့ … ငါ့ … စိတ္ေတြ … လြင့္ … ေနတယ္။