တစ္ခုခုကို ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္ဖို႔
အရာအားလံုးကို လႊတ္ခ်မိတာ မေတာ္တဆ
အဆိပ္တစ္ခြက္လို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၿမိဳခ်ေပမယ့္
ပုထုဇဥ္စ႐ိုက္က ဘယ္ေတာ့မွ အစာမေၾကဘူး
အဓိပၸာယ္မရွိ အဓိပၸာယ္ရွာရယ္တတ္တဲ့
ဆယ္ေက်ာ္သက္မဟုတ္လည္း
ေၾကြက်ေနတဲ့သစ္႐ြက္ကို ေငးၾကည့္ၿပီး
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သစ္ယူထားရတယ္
ဒီအသက္ဒီအ႐ြယ္ထိ
အခ်စ္သံၾကားရင္ လတ္ဆတ္ခ်င္တုန္းပဲ
တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ ငါလည္း ေတာက္ပလာမွာပါ
ပါးစပ္ဟထားတဲ့ဆာေလာင္ျခင္းထဲ
ဘယ္ႏွဘ၀စာအာသာမေျပမႈေတြ
ထိုးစိုက္ပ်ံဆင္းလာမလဲ
အိမ္ျပန္မလာႏိုင္လြန္းတဲ့ခင္ပြန္းသည္အေပၚ
သည္းခံမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔
လင္ငယ္ေနမိတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္လို
ႀကံဳသလို ျဖစ္သလို အေပ်ာ္ရွာပစ္မိတယ္

                                        ကိုသွ်ား