Home
Post Masterpiece
Register
Login
၅၀..ဖိုး
ေပးခဲ့တဲ့ဆရာေတြရဲ႕ဓားေတြ
ကိုယ္တိုင္မေသြးခဲ့မွေတာ့
ငါညံ့ေနခဲ့တာမဆန္းပါဘူး…
အၿမိတ္ကေလးဘယ္ကေန..ညာေျပာင္းဖို႔
အၿမိတ္ကေလးဘယ္ကေန..ညာေျပာင္းဖို႔
ငါေတြေဝေနခဲ့တာ…
ဘြဲ႕လက္မွတ္ယူဖို႔ကိုေၾကာက္ေနခဲ့တာ…
ပင္လယ္ကူးဖို႔..သေဘၤာေပးခဲ့တာကို
ရြက္ေလွပဲရခဲ့တဲ့ငါ..
ေပးခဲ့တဲ့ပညာမခံယူခဲ့မွေတာ့….
ဘဝပင္လယ္..မကူးဝံ့ဝံ့…ကူးဝံ့ဝံ့ပါပဲ…
ေဆာင္းတြင္းအိမ္မက္မွာေတာ့…
ထိပ္တန္းပညာရွင္ေပါ့
လက္ေတြ႕ေတာ့သိမ္ငယ္ေနတုန္းပဲ..
ခုေတာ့ႀကိဳးစားေနတယ္ေလ..
လက္လွမ္းမွီသမွ်ပညာရပ္ေတြကို..
လြယ္အိတ္ေပါက္နဲ႔သိမ္းႀကံဳးထည့္ၿပီး
ဟန္ေဆာင္ေနတုန္းပဲ….
ရိုေသျမတ္ႏိုးရွိခိုးအပ္ေသာဆရာတို႔သင္သမွ်
၁၀၀ မွာ ၅၀ ေတာင္အႏိုင္ႏိုင္ေျဖႏိုင္ခဲ့သူမို႔…
အမိေက်ာင္းေတာ္၏..ပညာျပည့္ဝ..ေမာင္ဘြဲ႕ရလို႔..
မေျပာဝံ့…ေျပာဝံ့ဝံ့ ပါပဲ….
အနာဂါတ္္ကိုေတာ့..
၅၀ ဖိုးေနာင္တေတြတေပြ႕တပိုက္နဲ႔..
နာမည္ေနာက္မွာ..၅၀ ဖိုးဘြဲ႕ေလးဟန္ပါပါတပ္ရင္း..
ပညာမာနေလးမစို႔မပို႔နဲ႔..
ေလာကကိုေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္တယ္…
ကြ်န္ေတာ္ပညာတတ္…….
Leave Comments
Email me whenever there is new comment
Copyright © 2022 PoemsCorner. All rights reserved. Terms of Service
Comment #1
အနာဂါတ္္ကိုေတာ့..
၅၀ ဖိုးေနာင္တေတြတေပြ႕တပိုက္နဲ႔..
နာမည္ေနာက္မွာ..၅၀ ဖိုးဘြဲ႕ေလးဟန္ပါပါတပ္ရင္း..
ပညာမာနေလးမစို႔မပို႔နဲ႔..
ေလာကကိုေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္တယ္…
ကြ်န္ေတာ္ပညာတတ္…….
မိုက္တယ္ဗ်ာ . . ႀကိဳက္တယ္