အမြန္ျမတ္ဆုံး ခ်စ္ျခင္းႏွင္႕..။

တစ္ခါက   ။

ေနနဲ႕လမင္း   ဆက္ေၾကာင္းတစ္ခုနားမွာ ခုိဆင္းေတာ႕

ႏွလုံးသားနာရီ  အခ်ိန္ပ်က္ၾကားမွာ 

ရနံ႕ကင္း ပန္းတခ်ိဳ႕နဲ႕ 

အနမ္းတုိ႕  မုိးလုိညိဳဖုိ႕

ပြင္႕လႊာေတြ ျဖန္႕ခင္းထားတဲ႕ လမ္းထက္

တုိ႕ႏွစ္ေယာက္  ကုိယ္စီ ျဖတ္ခဲ႕တယ္…….

တစ္ခါက  ။

ၾကယ္ပန္းခ်ီေတြ ေကာင္းကင္မွာျပ

ေႏြညတစ္ညမွာ

အေသြးအသားနဲ႕  စကားလုံးတုိ႕ တည္ေဆာက္

နာက်င္မွဳ႕စကားလုံးတုိ႕  ေပ်ာက္ေလာက္ေအာင္

အမွတ္တရနဲ႕ ဓနိမုိးတစ္ခုေအာက္

တုိ႕ႏွစ္ေယာက္,,,,,,,,

မေမ႕ႏုိင္ေလာက္ေသာ အခ်ိန္ေတြေနာက္မွာ

ရွည္လ်ားမွဳေတြနဲ႕ အတူ  ေပွ်ာ္ခဲ႕တယ္…….

တစ္ခါက  ။

စြယ္ေတာ္ရြက္  ဆက္စပ္ဥပေဒသေတြနဲ႕

ႏွလုံးသာႏွစ္ခုရဲ႕ ဗဟုိမွာ တံတားခင္း

မ်က္ရည္ျမစ္ႏွစ္စင္းၾကားမွာ

ျမတ္ႏုိးမွဳ႕ ကုိယ္စီနဲ႕ ေပြ႕ဖက္

နားလည္မွဳေတြ,,,,,,  အတြက္……

တည္ေနရာ တစ္ခု,,,,,, အတြက္……

လိပ္ျပာငယ္ ေတာင္ပံတစ္ဖက္နဲ႕ 

ကမာၻကုိ ဗဟုိျပဳလုိ႕ လွည္႕ပါတ္ခဲ႕တယ္…….

တစ္ခါကေန႕  တစ္ခ်ိန္က ကမာၻ

လက္ရွိကုိ ေရြ႕လ်ား

ကာလတစ္ခု သကၠရဇ္ေပၚ  ဆက္သြားတဲ႕ ခုခ်ိန္

ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ “”  မွိန္ “”……

ငါ႕ဘ၀ရဲ႕ အလင္းအိမ္မွာ

ကုန္ခမ္းစ ပ်ဳိျမစ္လန္းဆန္းမွဳ႕  အလြမ္းငယ္ ကုိခ်ိတ္

လေရာင္ရဲ႕ အနားမွာ….  အထီးက်န္စြာနဲ႕လည္း

ျမက္ခင္းေတြ အပါးမွာ

မ်က္ရည္ဖိတ္လုိ႕  အိပ္ဖူးတယ္…….

တစ္ခါကနဲ႕ ခုဘ၀….။

သကၠရဇ္ျခား ရထားတစ္စင္း ခုတ္ေမာင္းဆဲမွာ

ကာလဆုိတဲ႕ ေလေျပၾကားကျဖတ္ေတာ႕

အသြားအျပန္မဲ႕တဲ႕  အသိတရားျပတင္းေပါက္နား

လည္ျပန္ကာ ထားသြားတဲ႕  ျမတ္ႏုိးမွဳသ႑န္ပါးေတြနဲ႕

လြင္႕စင္က်လာတဲ႕  က်န္ရစ္မွဳ႕ ခ်ဳိသာမဲ႕စကားေတြဟာ……..

မ်က္ရည္ျမစ္ဖ်ားမွာလဲ အစတည္တယ္..၊

တိမ္ေတြေပၚမွာလည္း  လြင္႕ရစ္တယ္..၊

ဟုိစဥ္က အခ်စ္ေတြ…….မတူညီရာ အယူအဆႏွစ္ခုကုိ ခ်

ေပွ်ာ္ရာကို တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ စြန္႕ျပစ္ၾကလုိ႕

“”က်န္ရစ္ျခင္း အနားသတၱိမူျပေတြ””,,,, ေအာက္မွာ

အိမ္မက္ေတြထဲက  “”အတိတ္တုိ႕သည္ ခါးသက္””,,,,၍

“”””””ခ်စ္ျခင္း၏ ပုံျပမမွန္ေတာ႕ေသာ  ပစၥဳပၸန္တုိ႕သည္  

အမြန္ျမတ္ဆုံး  ေအးခဲေလၿပီ””””””……..။                                ။

                                               ကႀကီး။(27.10.11)(2း00am) [email protected]