အဆိုးရြားဆံုးေသာ တိုက္ဆိုင္မႈေတြရဲ႕ေအာက္မွာ
ကြဲခဲ႔တဲ႔ ႏွလံုးသားက လံုးပါးပါး….
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔
ေမ႔လို႔မျဖစ္ မုန္းၿပီးမပစ္ရက္ဘဲ
အစြဲလန္းၾကီး စြဲလန္းမိေနရင္း……
သိပ္သိခ်င္ပါတယ္…..
ကၽြန္မကဲ႔သို႔ ေျကကြဲေနရဲ႕လား….? ဆိုတာ…..

ေသခ်ာခဲ႔ၿပီျဖစ္ေသာ
တစ္ေယာက္တည္း ကၽြန္မဘ၀…
သတိရမိတဲ႔အခါခါေတြတိုင္း
နင္းမခ်ရက္ခဲ႔ေသာ….အမွတ္တရေတြ
ခုထက္ထိ နာစရာမဲ႔……ဒဏ္ရာမဲ႔
သူတို႔ခ်ည္း အသက္၀င္ေနၾကဆဲပါ….။

အသိမေပးခ်င္ေတာ႔တဲ႔
ခံစားရျခင္းေတြ…..
ဖရုိဖရဲ ထိုးႏွက္ေနခဲ႔
ေနရစ္ခဲ႔ရတဲ႔ဘ၀မွာေလ…..ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ အားနည္းသြားတယ္….။

အခ်စ္နဲ႔ဘ၀ လြန္ဆြဲၾကတဲ႔အခါ
ဆံုးျဖတ္ခြင္႔မရဘဲ…..ဘ၀အေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ပါ….
ကံတရားက ေပးတဲ႔လက္ေဆာင္မွာ ဘာ႔ေၾကာင္႔ ေမာင္ မပါခဲ႔ရတာလဲ…..?

လႈပ္ရွားေနရသမွ် ေန႔နဲ႔ညေတြထဲ
ခတၱခဏရပ္နား
ေမာင္႔အတြက္ အခုထိ လြမ္းရခ်ိန္ေတြ စားသံုးေနမိဆဲ…..။

အခ်ိန္ကေပးမယ္႔ ရင္႔က်က္မႈတစ္ခုကို
လိုခ်င္ေတာင္႔တစြာ ေစာင္႔စားယူရင္း…….
အက်င္႔ပါေနတဲ႔ ခင္တြယ္ရျခင္းေတြနဲ႔
“ေမာင္ နဲ႔ ကၽြန္မ ” ဆိုတဲ႔ အမည္၀ကၤာပါထဲသို႔သာ ကၽြန္မ ကၽြံက်ေနမိတယ္….။

အရာရာကို ဂရုစိုက္ေစခ်င္ပါတယ္
ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ေမာင္႔ ၾကင္ေဖာ္ ျဖစ္ခြင္႔မရတဲ႔ေနာက္…
မျမင္ကြယ္ရာမွာ အစစအရာရာ ပူပန္ေပးရင္း
” ျပန္လာပါ” လို႔ ေခၚခ်င္သံကို
မျဖစ္သင္႔မႈေတြနဲ႔ ေသာ႔ပိတ္
ရင္ခုန္သံေတြ အေမွာင္က်ေစရင္း…….
ငိုခ်င္ေနတုန္းပါပဲ……
လွည္႔စားခံရျခင္းေတြေတာင္…ျမတ္နိုးေနခြင္႔မရေတာ႔တဲ႔……..ရွင္သန္မႈတစ္ခုအတြက္ေပါ႔……။

အလြမ္း(ေကသရီ)