ေဆးလိပ္မီးခိုးေတြ တဟြတ္ဟြတ္မႊန္ထူေနတဲ့အခန္းထဲ
ေရွ႕ေရးေနာက္ေရးေတြ
 ေခါင္းထဲ ေခြးလို သံရွည္ဆြဲအူေနတဲ့လူတစ္ေယာက္
ေသလုေမ်ာပါးလူနာတစ္ေယာက္ရဲ႕ေသြးေၾကာထဲ
အသက္ကယ္ေဆးေတြ တစ္စက္ခ်င္း က်ေရာက္ေနသလို
ရွင္သန္မႈဟာ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ကိုက္ခဲေနတယ္
ဆင္ျခင္တံုတရားေတြဆီ ဖုန္းေခၚဆိုမရတဲ့ေန႔ေတြ
မိုးထဲေလထဲ အစြဲအလန္းေတြ ေသေရးရွင္ေရးႀကံဳရ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေၾကာင့္ ခမ္းနားခဲ့ဖူးတဲ့စိတ္ယဥ္ေက်းမႈဟာ
လမ္းမေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ လဲက်ခဲ့
ေဟာဒီဘ၀ေထာင့္ခ်ဳိးေလးထဲက
လူသားႏွစ္ဦးရဲ႕ေရွးေရစက္ကို
ေဟာဒီသံသရာအက်ယ္ႀကီးရဲ႕ဆယ္ဘ၀စာေလာက္
ဆြဲအခြာခံလိုက္ရသလို
သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဆို႔နင့္ဆြံ႕အစြာ ေ၀းကြာခဲ့ရတယ္
ဘ၀ရဲ႕အျဖစ္ဆိုးလွပံုကို
ဘယ္လိုေရးျပရမွန္းမသိေတာ့တဲ့ဇာတ္သိမ္းခန္းေပါ့
ေရႊငါးေလးရယ္…..
မင္းမရွိတဲ့ငါ့အနာဂတ္ဟာ
လူသူဆိတ္သုဥ္းရာ ဘူတာရံုေလးပါကြာ

                                                          ကိုသွ်ား