မ်က္ႏွာေဟာင္းၾကီးကိုသစ္ေအာင္ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔
သစ္ရတာလဲအဖန္တစ္ရာ…….
စိတ္ထဲပုပ္ေဟာင္ေနတဲ့အရာေတြကိုအနံဆိုးေတြမထြက္လာေအာင္
ပလုတ္က်င္းလို႔ ေဖ်ာက္ဖ်က္ေနရတာအဖန္ေပါင္းမ်ားစြာ.
ဆြဲေနၾကအိတ္တလံုးနဲ႔ ကတၱီပါဖိနပ္တစ္ရံရဲ႕ သယ္ေဆာင္ရာ
ေမွ်ာပါလို႔ ေကာ္ဖီတခြက္ေသာက္ျဖစ္ေနတဲ့ မနက္ခင္းေပါင္းမ်ားစြာ…
ဖန္တစ္ရာေထေနတဲ့ ဖိုင္တြဲၾကား မရိုးအီႏိုင္တဲ့သက္ျပင္းေပါင္း
မ်ားစြာခ်ေနမိရင္း. ကိုယ့္သက္ျပင္းသံကိုအလြတ္ရေနမိရင္း
သံစဥ္ေျပာင္းဖို႕မၾကိူးစားမိေတာ့ဘူး…….
အစာအိမ္ထဲကေအာ္သံကိုဥပကၡာမျပဳႏိုင္တာလဲ ငါ့အားနည္းခ်က္ပဲ.
စိတ္အေတြးထဲ ဒီေအာ္သံကိုဥေပကၡာျပဳႏိုင္ရင္ျဖင့္ ေခါက္ရိုးေၾကာင္း
တစ္ခုကိုဆြဲဆန္႕ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕ ။
ရင္ထဲမွာတစစ ၾကီးထြားေနတ့ဲမေက်နပ္မႈ႕ေတြေတာင္ေတာ္ေတာ္အရြယ္
ေရာက္ေနပီပဲ … ဒီတြက္ Antibiotics ေဆးေတြတိုက္ေၾကြးေနတာလဲ
အရာမေရာက္ႏိုင္ေသးဘူး…..
ညေနခင္းတစ္ခုထဲ ထိုင္ေနၾကဆိုင္မွာ ေကာ္ဖီခါးခါးမွာရင္း ရင္ထဲခါးသီးမႈ႕ေတြကို
ေခ်ဖ်က္တာႏွစ္အေတာ္ၾကာေပ့ါ ..
သူ႕ရဲ႕ ေဆးလိပ္ေငႊ႕ေတြကို မျမင္ရမွာေတာင္ေၾကာက္ရြံေနမိပီ
ဆိုတာေျခာက္ျခားစြာသိရိွေနခဲ့ရျပန္ပီ…
ေနအ၀င္ အိမ္ျပန္လမ္းမွာ အေတြးတစ္စ၀င္ေရာက္လာတာကေတာ့
ေခါက္ရိုးက်ိဳးေန႔ရက္ေတြကို ဒိုင္ယာရီ တမ်က္ႏွာတိုးေအာင္
ခ်ရးရအံုးမွာပဲ………..