ငါအခု သတိရေနတာလား?

သတိရတယ္ဆိုတဲ႔ အရသာ ခံရတာ မလြယ္ဘူး..

အက္ကြဲကြဲ စို႔နစ္နစ္နဲ႔

ရင္ဘတ္ တစ္ဖက္က ဟာျပီး

တစ္ဖက္က နာသလိုလိုပဲ..

ဘယ္လုိ ျပရမွန္းမွန္းလဲ မသိ

ဘယ္လို ေျခြရမွန္းမသိနဲ႔

ပင္ျမင္႔ထက္မွာ ဒီအတိုင္းပဲ

အလွ ၾကည္႔လို႔ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔

ေမ႔ေလ်ာ႔ေနလိုက္တာမ်ား…

စကားလံုးက ႏွစ္လံုးထဲ..

ေအာ္..

သူမ်ား လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ ထိုးခ်ိန္ျခင္းထက္

မင္းႏွဳတ္ခမ္းေလး မဲ႔သြားမွာက

ငါအတြက္ ကမၻာပ်က္သလိုပါ…

ကမၻာၾကီး လည္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရင္ ယံုရင္ ယံုအံုးမယ္…

မင္းေၾကာင္႔ ငါႏွလံုးေသြးေတြ လည္ေနတာေတာ႔

ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ တစ္ခါတစ္ရံ  မယံုခ်င္ဘူး…ဟူး…

ေလာကရဲ႔ အလွအပေတြထဲက

နံနက္ခင္းရဲ႔ လတ္ဆတ္တဲ႔ အေငြ႔ဓါတ္ကို

ရင္မွာပိုက္လို႔လည္း လွပဖူးပါတယ္..

ညေနခင္းရဲ႔ ပန္းႏုေရာင္ ပြင္႔ဖတ္ေတြ

ျဖန္႔က်ဲထားတဲ႔ ေကာင္းကင္ကိုလဲ

မ်က္လံုးအိမ္ထဲ ဆြဲသိမ္းလို႔ လွပဖူးပါတယ္..

ျဖိဳးျဖိဳး ဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ တလက္လက္ထေနတဲ႔

မိုးျပင္ၾကယ္ၾကီးထက္ကိုလည္း

ေခါင္းကေလး ေမာ႔လို႔ မင္သက္စြာ

လွပဖူးခဲ႔ပါတယ္…

အခုေတာ႔

သတိရစိတ္္နဲ႔ ညတိုင္းက

မလွပဖူးျဖစ္ေနတယ္..

ဒီေန႔လဲ မလွပတဲ႔ ညေတြ

ခရီးဆက္မွာ အမွန္ပဲ…ေအာ္…