ဒီည.. ေသာကေတြထဲက

ဒါဏ္ရာေတြ ဖယ္လိုက္ေတာ႔

အလြမ္းေတြက တားမရ..

ဥပကၡာ ျပဳသူတစ္ေယာက္ရဲ႔

စကား၀ွက္ေတြက

နားလည္ရ ခက္ခက္ပါ..

ေမွာင္မိုက္ျခင္းကို ကတၱရာလမ္း အထင္နဲ႔

နာက်င္ျခင္းေတြ ဖ၀ါးေအာက္မွာ

ေျခစုန္နင္းထားဆဲပါ

ျမင္ေန ေတြေနတဲ႔ အရာအားလံုး

ေက်ာခိုင္းခဲ႔ခ်င္ျပီ

အျဖည္႔ခံ ႏွလံုးသား ျဖစ္တဲ႔

ပဲက်ေနတဲ႔ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ

ကမ္းပါထက္မွာ စိုအစ္လို႔

ေအာ္..

ဘယ္လိုမွ ျမိဳမက်ခဲ႔တဲ႔

ႏူးညံတဲ႔ ရပ္တည္ခ်င္းေတြလဲ

လြင္႔ျပယ္ကုန္ျပီ ထင္တယ္..

ကုိယ္တိုင္ တည္ေဆာက္လို႔ မရတဲ႔

ဘ၀ မို႔ေၾကာင္ပဲလား..မသိ

ကံတရာဆိုတဲ႔ ေကာင္နဲ႔

အေပးအယူ မတည္႔တာ

ထံုးစံတစ္ခုလိုေတာင္ ျဖစ္ေနျပီ..

ဘယ္လိုပဲ လြမ္းလြမ္း

ငါလြမ္းတာေတြ သူမသိႏိုင္ဘူး

ျပီးေတာ႔

ငါရဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေတြလဲ မသိႏိုင္ဘူး

ေအးစက္စက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္

ေသာက္ေနရသလိုပဲ

ရင္ထဲ ေတာ္ေတာ္ခါးတဲ႔ အျဖစ္..

ညခါးခါးတစ္ခြက္ ေတာ႔ ထပ္မေသာက္ခ်င္ေတာ႔ဘူး..

ေအာ္ …ညဆိုတဲ႔ အဓိပါယ္ကုိ

ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကုန္မွာ  ခါးမွန္းသိေတာ႔တယ္…