အလဲလဲ အကြဲကြဲနဲ႔ 

နားထင္ တစ္ဖက္ဆီမွာ ေသြးေတြ ဆူပြက္လို႔

စကားေတြ ဆြံအ ေနရျပီ

ျပစရာရယ္ မရွိ…. ေပးစရာရယ္ မရွိ

ေအာ္…ညိဳးငယ္လို႔ပါ

ဒဏ္ရာေတြကလဲ

ေဘာင္ခတ္ျပလို႔ မ၀ေသးဘူးလား

အလြမ္းေတြ ဖြဲ႔ဆိုေနရင္း

ရင္ခုန္ျခင္းေတြနဲ႔ ေ၀းရင္း ေ၀းေနေတာ႔မလားပဲ..

ဘ၀ကို လွလွ ပပ ေရးဆြဲခ်င္လို႔

ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းတဲ႔ ဒီစုတ္ခ်က္ေတြ

ရွာေဖြတိုင္း…

ဗလာအျပည္႔နဲ႔ ဘ၀ စာမ်က္ႏွာဆီ

ပြက္ပြက္ညံတဲ႔  ေဆးအမဲစက္ေတြက

ဟန္ေရး တျပင္ျပင္နဲ႔ပါ..

အခုအခ်ိန္ မိုးလင္းမဟုတ္တာ

သိျပီးသားပါ….

ဘာေၾကာင္႔ ညေတြက ေမွာင္ေနရတာလဲ?

တိမ္ေတြက လေရာင္ကို ဘာေၾကာင္႔ ဖံုးလြမ္းထားတာလဲ?

ေလေျပေတြဆိုျပီး ဘာေၾကာင္႔ ပူေနရတာလဲ?

ေျခာက္ေျခာက္ ျခားျခားနဲ႔  မက္တဲ႔ အိမ္မက္ေတြတိုင္း

မဲသထက္ မဲတဲ႔ အရိပ္ေတြက

ဘာေၾကာင္႔ ငါကိုေျဖရွင္းခြင္႔ မေပးရတာလဲ?….

အခု…ငါ႔အတြက္ အေျဖ မရွိေတာ႔ဘူး…