ဇာတာ

ေကာင္းကင္အိုအို

ညေနညိဳညိဳ။

အနက္ေရာင္တစ္စႏွစ္စ

ပတ္၀နး္က်င္ကရြတက္လာတယ္။

တီးတိုးစကားသံမ်ား

ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္

ေနရခက္လွတယ္။

အေတြးထဲပတ္ခ်ာလည္

မေသာက္ပဲမူးေနတယ္

ခဏခဏအလည္ေရာက္လာတဲ့
မ်က္ႏွာႏုႏုဟာ

အၿပံဳးကို စနစ္တက်သံုးတတ္ခဲ့တယ္။

အေျဖမဲ့ေမးခြန္းမ်ား

အလြန္႔အလြန္မ်ားျပား

ေခ်ာက္ထဲကားယားက်သြားခဲ့

အား……………..။

ရတာမလို လိုတာမရ

၁၉၈၇ ကဇာတာ

အခုထိႏိွပ္စက္

အိပ္မရ ၃၆၅

တျဖည္းျဖည္းသုသာန္သို႔သြားေလသည္။

In: ကဗ်ာ Posted By: nwayoonaing Date: Oct 27, 2011

Leave comment commentinfo

1 Comment & 244 views

ရတာမလို လိုတာမရ
၁၉၈၇ ကဇာတာ
အခုထိႏိွပ္စက္
အိပ္မရ ၃၆၅
တျဖည္းျဖည္းသုသာန္သို႔သြားေလသည္။
မိုတယ္ဗ်ာ အဆံုးသတ္ေလးမိတယ္ အားေပးသြားပါတယ္ဗ်ဳိ႕

By: ေမာင္ျမတ္သူ(ေခတၱ-လွည္းတန္း) at Oct 28, 2011