လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ……

ငါ့ေက်ာေပၚ ဗံုးေတြ တလံုးျပီး တလံုး

ငါ့မွာေတာ့ မင္းတို႔ကို သနားလို႔

အရမ္းနာက်င္ရင္ေတာင္

တခါ တခါမွပဲ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ျဖစ္တယ္

ကမၻာေျမကို စိမ္းလန္းဖို႔

ငါေမြးထုတ္ခ့ဲတဲ့ ငါ့သားသမီး သစ္ပင္ေတြကို

မင္းတို႔က သတ္ပစ္ၾကတယ္

ငါ့သားသမီးေတြမရွိေတာ့

ငါ့ရင္ဘတ္ေတြလဲ ပူေလာင္ကြဲအက္ကုန္တယ္

ငါ့ျငိမ္းခ်မ္းမႈ နွင္းေတာင္ကိုလဲ

အရည္ေဖ်ာ္ပစ္ၾကျပန္တယ္

ငါ့ တကိုယ္လံုး ေရမထိဖူးတဲ့ ေနရာေတြမွာလဲ

ရႊဲရႊဲကို စိုကုန္ေရာ

ငါ့မ်က္ရည္ျမစ္ေတြမွာေတာင္

ညစ္ညမ္းမႈေတြ အျပည့္နဲ႔ပါလား

မင္းတို႔ ထိုးဆိုက္လိုက္တဲ့ ပိုက္လိုင္းေတြကလဲ

ငါ့တကိုယ္လံုးအနွံ႔ စူး၀င္လို႔

ငါ့ရဲ႕ အိုစာမင္းစာ သယံဇာတေတြလဲ

တစ္ခုမွ မရွိေတာ့ပါဘူး

အဂၤျဂိဳလ္ဟာ ေ၀းကြာတဲ့ ေဆြမ်ိဳးပါ

ငါ့ကို အရင္ ၾကင္နာၾကပါဦးကြယ္။       ။

                                                                             ( ရွိန္၀ါ )