ကၽြန္ေတာ္ေလ….
မီးသတ္သမားေတာ့မဟုတ္ဘူး….ဒါေပမဲ့
လူေတြကနာက်င္လို့ေၿပးထြက္လာၾကတဲ့ အရာထဲကိုမွ
ေၿခစံုပစ္ၿပီး ေၿပး၀င္တိုးမိခ်င္တဲ့ေကာင္…..
ၿမင့္ၿမတ္ၿခင္းတို့ ေက်းဇူးတင္ပါသည္တို့လို
လူေတြေပါေပါသံုးေနတဲ့ စိတၱဇနာမ္ၿဖတ္ပိုင္းတစ္ခ်ိဳ့လည္းမလိုခ်င္ခဲ့..
အထိနာမွာသိရက္နဲ့ကို ပံုေအာၿပီး ခ်စ္ခဲ့တာေလ……

မွန္ပါတယ္…သူမနဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ၾကားမွာ..
တခါတေလ ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုးကို တိုင္လိုမွီၿပီး ေက်ာခ်င္းကပ္ထိုင္ေနမိၾကတာ….
တခါတေလ…အနီးဆံုးနီးတဲ့ လူစိမ္းနွစ္ေယာက္ေပါ့…
ဒါေပမဲ့…ကၽြန္ေတာ္တို့က ကဗ်ာေတြကိုၿမတ္နိုးၾကတယ္ေလ…
မွန္ပါတယ္….သူမနဲ့ကၽြန္ေတာ့္ၾကားမွာ..
အဓၥိပါယ္ဖြင့္ဆိုမွုေတြ မတူၾကဘူး…တူဖို့လည္းမလိုအပ္ပါဘူး..
ကိုယ္စီအဘိဓါန္ေတြနဲ့ပဲေလ….
ဒါေပမဲ့…ကၽြန္ေတာ္တို့ၾကားမွာ သံေယာဇဥ္ေတြရွိၾကတယ္ေလ…
ဘာေတြမ်ား…ေနာက္ထပ္ဘာတူညီမွုေတြမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို့နွစ္ေယာက္ၾကား
လိုအပ္ေနေသးလို့လဲ…………………..

ၿဖစ္နိုင္ရင္ တစ္ခ်ိဳ့ေန့စြဲေတြအေၾကာင္းေမ့ပစ္ခ်င္တဲ့ သူမအတြက္..
ကင္မရာတစ္လံုးလို ေနာက္ၿပန္လွည့္ၿပီး Delete ဆိုတဲ့ခလုပ္ တစ္ခုပါတဲ့
ေလာကတစ္ခုကိုေတာင္ေခၚေဆာင္သြားခ်င္တာ…………………
………….အင္းေလ….ဒါေပမဲ့……………………….သူမနဲ့ကၽြန္ေတာ္တို့နွစ္ေယာက္ၾကားမွာ…
…………..တိတ္ဆိတ္ၿခင္းေတြနဲ့ပဲ………..အၿပန္အလွန္စကားေတြေၿပာေနၾကရေပါ့…………….