ႏွင္းဆီနီရဲတိုက္မွာ…အဆိပ္ဆုူး စူးခဲ့ရတဲ့ငါဟာ….
ခြဲခြာျခင္းေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာ..ႏွလံုးသားကုိ ကိုင္လို႔..
ေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးခဲ့ဖူးတယ္….

ဘယ္ေတာ့မွမဆံုးႏိုင္တဲ့ ၾကယ္ေတြကိုေရတြက္ရင္း…
အသက္ရႈသံတိုးတိုးေလးကိုငါေစာင့္ေနခဲ့တာပါ….

က်ဴ႕ပစ္…ရဲ႕က်ိဳးသြားတဲ့ျမားတစ္ေခ်ာင္းကို…
ဗီးနပ္စ္..အကူအညီနဲ႔….ၿပံဳးမျပေတာ့တဲ့ငါ့နတ္သမီးကိုေပးခ်င္ပါတယ္…..

သတိရျခင္းေတြရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္….
ေက်းဇူးျပဳၿပီး..အရင္ခုန္ႏႈန္းအတိုင္း..ႏွလံုးသားကို..ျပန္အသက္သြင္းခဲ့ပါ…

ငါ့ရဲ႕နတ္သမီးအတြက္….အရင္ကဗ်ာကို….
မေျပာင္းလဲတဲ့ငါ့ရဲ႕..အခုႏွလံုးသားနဲ႔ေရးေနလို႔ပါ……

ငါ့ႏွလံုးအိမ္ရဲ႕အခ်စ္ခန္းေသာ့မင္းဆီပါသြားလို႔…
စိတ္၀ိဥာဥ္ရဲ႕အလြမ္းခန္းမွာ…ငါေနထိုင္ေနပါတယ္….

ငါ့…ေန႔ရက္ေတြရဲ႕..ေသာင္ျပင္မွာ..
မင္း..ပန္းႏုေရာင္ေျခရာေလးေတြျပန္ခ်မယ့္…အခ်ိန္ကို..
တဆိတ္ေလာက္…….
……ႀကိဳ..သိ…ခ်င္…တယ္….