သူ …
ရင္ထဲမေကာင္းဘူး
မိ်ဳခ်မိတဲ့ အခါးေတြအတြက္
တေငြ႕ေငြ႕ ေသဆံုးေနသလို..
ဆုေတာင္းအမွားေတြအတြက္လည္း
တရိပ္ရိပ္ လဲက်ေနတယ္။

အစြန္႕ပစ္ခံတစ္ေယာက္ရဲ့ေကာင္းကင္မွာ
အသားမာတတ္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြရွိတယ္.
မႈိတတ္ေနတဲ့ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းၾကီးရွိတယ္.
က်ပ္ခိုးစြဲေနတဲ့ ေနေရာင္ၿခည္ရွိတယ္.
သူ႕ရဲ့ရင္ထဲမွာ ေၿခစံုကန္သြားတဲ့ သူမရွိတယ္။

သူ..
မနက္မနက္ဆို
တေမွ်ာ္တေခၚေငးရင္း
လြတ္တဲ့ငါးလည္း မၾကီးခ်င္ေတာ့ပါဘူးလို႕
တိတ္တိတ္ေလးေရရြတ္
ခပ္ဖြဖြနင္းခံထားရတဲ့ သမုဒယလက္က်န္ကို
တတိတိ ဖ်က္ဖို႕ ခဏခဏအစိမ္းေသ” ေသ ” ခဲ့ရတယ္။

သူမအတြက္
ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ေရခဲႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ အဆိပ္ေတြတတ္လို႔..
အတိတ္ေတြကလည္း လိုက္လိုက္ သတ္ေနခဲ့…..
ခုေတာ့
အရိပ္ေတြနဲ့လည္း  ေနတတ္ေနခဲ့။

ဆူး ဆူးခံထားရတဲ့ ရင္လြမ္းငွက္တစ္ေကာင္လို
သက္ကုန္ရႈိက္သြင္း ကဆုန္ဆိုင္းခဲ့ေပမယ့္လည္း
သူ႕အလြမ္းနဲ႕သူ ခလုတ္တိုက္
ဒီဇတ္ထဲမွာပဲအခါခါ ” နာ ” ခဲ့ရတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
အနည္းအက်ဥ္းေသာအမွတ္တရေတြနဲ႕
သူ႕အတြက္ တစ္ကိုယ္စာ
ေက်ာခင္းရင္း
တေၿဖးေၿဖး သင္းကြဲခဲ့..

သူ..
ဆုေတာင္းၿပည့္ဖို႕အတြက္ ဆုေတာင္းတတ္ေအာင္
ေလ့လာရဦးမယ္.
ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ ဒီ မိုး ကို ” ခို ” နိုင္ပါေစလို႕..။………..။