အိမ္ေတြဟာ လကိုတမ္းတၾကတယ္။
ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္ရျခင္းကိုမခံႏိုင္ေတာ့လို႔
မာေၾကာျခင္းကိုမခံသာေတာ့လို႔
သူတို႔ညြတ္ေကြးၾကရတယ္။
ကၽြန္မအခန္းထဲမွာကၽြန္မလဲေလ်ာင္းရင္း
တမ္းတမႈနဲ႔ သူတို႕တုန္ခါေနတာ
ကၽြန္မခံစားရတယ္၊
သူတို႕ရဲ႕နာမက်န္းျဖစ္ေနၾကပံု၊
သူတို႕ယိမ္းထိုးေနၾကပံု။
အဲသလိုနဲ႔ ၊ လဟာေရာက္လာတယ္၊
လနဲ႕အတူ ကၽြန္မႏွလံုးသားဟာ ၾကီးထြားလာတယ္၊
လရဲ႕ အထီးက်န္မႈဟာလည္း ၾကီးထြားလာတယ္။
အဲဒီၤညက အိမ္ေတြဟာ အခ်င္းခ်င္းတင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္
ေပြ႕ဖက္ထားၾကတယ္။
လကို ကၽြန္မ နမ္းျပီးငိုပါေလေတာ့တယ္။  ။
( Written by : Henriette Hardenberg / Longing)