ခန္းေဆာင္ေရႊ ရေဝတြင္းမွာလ၊
ခ်မ္းေပါင္ေလ တေဖတင္းေသာ္လည္း၊
ေျဖရင္းရယ္တဲ့ ခိုက္ခိုက္တုန္။

မ်က္တစ္ခတ္၊
ျပက္လွ်ပ္ကယ္ တစ္ဗီဇနာမွ်၊
ထည္အလႊာ အကုန္ေထြးေသာ္လည္း၊
ၾကည္အသာ မလံုေသးပါဘု၊
မွိတ္ပါလွ်င္ လိပ္ျပာက ေအးတာမို႔၊
ေသြးလန္႔လို႔ခုန္။

ယမ္းေယာင္ကာ တလ်က္ညည္းမိေတာ့၊
သန္းေခါင္မွာ ျမၾကက္သီးေတြက၊
တဖီးဖီး ပ်ံ႕လို႔ငယ္အံု၊
ဗ်ာဆံုတဲ့ ရာသီပဲ။

ေငြႏွင္းငယ္မႈန္၊
ေလညင္းရယ္ တသုန္သုန္ႏွင့္၊
ခ်မ္းပံုမွာ ကမ္းကုန္ရစ္တာမို႔၊
မန္းတုန္ေအာင္ လမ္းဆံုကဟစ္ခ်င္ေတာ့၊
သည္ေခတ္မွာ သည္လိုဟာျဖင့္၊
သည္ကိုယ္မွာ ေသေသလုပါေပါ့၊
ကမၻာကို ျဗဟၼာတို႔ျပဳခဲ့တယ္၊
ေဆာင္းရတုပြဲ။ ။

အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖ