ေႏြ မိုး ေဆာင္းရယ္
နင္ ဘယ္ေျပာင္းေျပာင္း
ငါတို႔ ကမၻာက
ရိုးရိုးသားသား ေဟာင္းတဲ့ အေဟာင္းပါ
ပစ္ထားခဲ့ရင္ေတာင္
ဘာရွက္ဖို႔ေကာင္းမွာလည္း။
ေလညွင္းေရ
လြမ္းဖုိ႔အေဖာ္မညွိေလနဲ႔
သင္ ေသြးအားေကာင္းရင္
ငါတို႔ ႏွလံုးသားထဲက ျဖတ္ေမာင္းပါ။
အခ်ိန္နာရီဆိုတာ
သူရဲေဘာေႀကာင္တဲ့ စက္ဘီးတစ္စီး
အသစ္နဲ႔ အေဟာင္း ခုပဲ ဇာတ္ေပါင္းႀကစို႔
အနာဂတ္ကိုယ္တိုင္ ငါတို႔စြဲလန္းမႈ႔ထဲက
အေဟာင္းတစ္ခုဆိုတာ ၀န္ခံရဲ့မဟုတ္လား
၂၀၀၀ ရဲ့အဆံုး..
ေတာင္ကုန္းအေဟာင္းမ်ား…
ဘာကိုလြမ္းအားပိုေနသလဲ
ေျမသား လိႈင္းလံုး အဲ့ဒီေတာင္ကုန္မ်ားေအာက္
ရုန္းကန္ ပြင့္ရြ စကားလံုးတို႔ အျမစ္တြယ္ ခံုးထ
အရံႈးဆိုတာလည္း သဘာ၀က်ရင္ လွပတယ္။
ေလညွင္းေရ
လြမ္းဖို႔ အေဖာ္မညွိေလနဲ႔
သင္ေသြးအားေကာင္းရင္
ငါတို႔ ႏွလံုးသားထဲက ျဖတ္ေမာင္းပါ။
ရာစုႏွစ္တစ္ခုရဲ့ အစြန္
သမိုင္းဦး ျမိဳ့အ၀င္က ဆည္းဆာ
သူ႔ကဗ်ာ ေသြးအားေကာင္းတုန္းပါပဲ။

ေမာင္သိန္းေဇာ္
၁၀-၁၀-၂၀၀၀(ေရနံေခ်ာင္း)
(မေဟသီ)
(http://demowaiy.appspot.com/maungkhinlay.blogspot.com/search/label/%E1%80%9E%E1%80%B0%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%82%94%E1%80%80%E1%80%97%E1%80%BA%E1%80%AC မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)